ဗျာလို့ခေါ်ဆိုရေ စကားမှာ ပျာယိပျာယာ၊ ဗျာယိဗျာယာ ဆိုရေ စကားပိုင်လည်းကောင်း၊ ဗျာများရေဆိုရေ စကားပိုင်လည်းကောင်း လှည့်ပတ်ပျာယာ ခတ်ရေ သဘောဟိရေ။ အမှန်မှာ ပျာယာခတ်ရေ၊ ပူဆွေးတမ်းတရေ သဘောပင် ဖြစ်ပါရေ။
အထူးသဖြင့် အနောက်ပြည်ရောက် ရခိုင်အမျိုးသားတိရေ ဒေပိုင် ပူဆွေးတမ်းတရေ အဖွဲ့အနွဲ့တိကိုဆိုရာမှာ ဗျာ ဆိုရေဟု ခေါ်ဝေါ်ကတ်ရေ။ ယင်းချင့်ကြောင့် ဗျာရတုဟု ဆိုစော်မှာ လွမ်းအဆွေးကို ဖွဲ့ထားရေအဖွဲ့ဖြစ်ပြီးကေ သီဆိုကေ အလွမ်းတေးတစ်ခု ဖြစ်လာရေ။
(က) ညနီစီ-နီချမ်းကျ---။ ရီအိုးခွက်ပြော့စင်၊ ခါးထစ်တင်၊ မယ်လျှင်ရီခပ်ြွက။
ရှိနောက်ကစီ၊ ခွီးများဖျင်။ ကြီးငယ်နိမ့်မြင့်၊ ဆင့်ကရင့်စေ-လှတောင်းလှရေ-
မြင်ရရေ။ လိုက်စီချင်-ကိုယ်မချိ။ လှရုပ်သွင်ကို မြင်ချင်နှလုံးဟိ၏။
(ခ) မယ်နီစီ-တောင်ခါးစောင်း---။ မောင်နီစီ--ဆယ်ပြန်သျှင်ပင်ကျောင်း---
ဆင်နှာမောင်းလမ်းကြောင်းဆီး---သရက်ပင်ကြီး၊ ရိပ်မြိုင်ခေါင်ထိဝီး၍၊ ကျီးရွှီစီ
လျှောက်ပါခီ---လှပြာဖြူကို မဆန်းပါစီချင်ဧး လေ--။[1]
ကိုးကား edit
- ↑ ဦးဘစံ -ရက္ခမဏ္ဍိုင် အမှတ် ( ၁ ) -p57-58