ရခိုင်ရိုးရာမှာဒေမင်္ဂလာကို ဆင်းရဲချမ်းသာမရွေး ဆင်ယင်ရရေ။ မင်္ဂလာနိ၌ သံဃာတော်တိကို ပင့်ဖိတ်ကာ ဆွမ်းကပ်လှူပြီး မင်္ဂလာသုတ်တိ၊ အန္တရာယ်ကင်း ပရိတ်တော်တိကို နာယူကတ်ရေ။ ကလေးငယ်ကို နာမည်နာမပေးကတ်ရေ။
ယှေးကပုခက်ကို ဝါးနှီးဖြင့်ရက်ပြီး လူနတ်ဘီလူးစရေဖြင့် ရေတွက်ကာ နတ်အကွက်ကျအောင်နန့် တစ်ရက်တည်း အပြီးရက်ရရေ။ ပုခက်တင်ခြင်းကို ဖြား(ဒီရေ)တက်ချိန်ကို ရွေးကတ်ရေ။ ကလေးကို စတိသဘောဖြင့် အောင်မြေနင်းစေရေ။ လူဖြစ်လေပြီ၊ နီလကို ကြည့်လော့ဟုဆိုကာ နီလကို ပြရရေ။ ရေစင်ထည့်ထားရေ ငွေဖလားမှာရွှေစငွေစရို့ကို ထည့်ပြီး ရွှေရည်ငွေရည် ပြုလျက် ကလေးငယ်နန့် ပုခက်ရို့ကို သပြေခက်ဖြင့်ဖြန်းကာ ဆုတောင်းရရေ။ ပုခက်မှာဒိုး (ဂုံညင်း) တစ်လက်၊ သံမှိုတစ်ချောင်းနန့် ကျောက်ခဲငယ်တစ်လုံးရို့ကို ထည့်ထားရရေ။ အန္တရာယ်ကင်းရန်နန့် ကျန်းမာစေရန် ဖြစ်ရေ။ [1]
ကိုးကား edit
- ↑ ရခိုင်သုတအဘိဓာန် - အောင်လှသိန်း (၂၀၁၅)