ပထမလောင်းကြက်မြို့(အေဒီ ၁၁၀၃)
editပဉ္စမြို့မင်းဆက် မင်းဘီလူးလက်ထက်တွင် အမတ်တစ်ဦး ပုန်ကန်မှုကြောင့် မင်းဘီလူးဧ့သား မင်းရဲဘယနန့် မိသားစုရေ ပုဂံမြို့သို့ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခရလီရေ။ ပုဂံတွင် (၃၅)နှစ်တာ ကြာမြင့်ခရာ လက်ရာမင်းနန် ဟူရေ သားတစ်ယောက်နန့် ပေါက်ညိုမြဟူရေ သမီးတစ်ယောက်ထွန်းကားခရေ။ မင်းရဲဘယ မလွန်မီ သားနန့် သမီးကို မောင်နှမရင်းလက်ဆက်စေ၍ ရခိုင်ထီးနန်းကို ပြန်ရအောင် ကြံဆောင်ရန် မှာကြားခရေ။ လက်ယာမင်းနန် ရေ ပုဂံမင်းဧ့အကူအညီဖြင့် အေဒီ ၁၁၀၃ ခုနှစ်တွင် ရခိုင်ထီးနန်းကို ပြန်လည်ရဟိခလီရေ။
ရခိုင်တိုင်းရင်းသားအပေါင်းရို့ကလည်း မိမိရို့ဧ့ နန်းရိုးမင်းသားနန့် မင်းသမီးရို့အား လှိုက်လှဲစွာ ကြိုဆိုခကတ်လီရေ။ လက်ယာမင်းနန် ကို ပုဂံမင်းက ကူညီရာတွင် ပျူစစ်ရေ တစ်သိန်းပါဝင်ရေကို အကြောင်းပြ၍ ပျူတစ်သိန်းမင်းဟု လည်းခေါ်ရေ။ ထိုမင်းနန်းတက်ပြီးနောက် မှူးမတ်ပညာဟိရို့ လျှောက်တင်ချက်အရ ပဉ္စာမြို့ရေ ကိန်းခန်းကုန်ပြီ ဟုဆိုကာ မြို့ကို စွန့်ခွာခလီရေ။ လေးမြို့မြစ်ကို ကူး၍ မြို့ရာရှာဖွေလီရာ စည်မျက်နှာကဲ့သို့ ညီညာရေမြေပြင် ကို တွိ့၍ လောင်းကြက်မြို့ကို တည်ရေ။
လောင်းကြက်မြို့တွင် နှစ်မလည်ခင် မင်းသမီးတစ်ပါး အပါအဝင် လူသူဆင်မြင်းအတိအပြား သေဆုံးခ၍ မြို့ဧ့မြောက်ဘက် ပေါင်းတုတ်ချောင်းကို ဖြတ်ကာ မြို့ရာရှာဖွေခရေ။ ညီညာရေမြေပြင်တွင် ပညောင်ပင်ကြီးတစ်ပင်မှ လူတစ်ဦးက ပီးရိန်ဟု အော်ဟစ်ကာ မြောက်အရပ်သို့ ပြေးရေ။ ထိုနိမိတ်ယူ၍ ပုရိန်ဟု အမည်ပီးကာ ထိုနီရာတွင် မြို့သစ်တည်ရေ။ ပုရိန်မြို့ရေ လောင်းကြက်နန့် ပေါင်းတုတ်ချောင်းငယ်တစ်ခုသာကေ ခြားရေ။ တောင်ဘက်နယ်နိမိတ်ရေ ပေါင်းတုတ်ချောင်း ဖြစ်ရေ။ ယခုအခါ တိမ်ကောနီပေပြီ။ လေးမြို့မြစ်ကမ်းကို မျက်နှာပြု၍ တောင်တန်းငယ်တစ်ခုကို ကျောထောက်နောက်ခံပြုထားရေ။ ကုလားတန်မြစ်နန့် လေးမြို့မြစ်အကြား မဟာဗျူဟာ အချက်အချာကျရေ။ နှောင်းပိုင်း မြောက်ဦးခေတ် ဘုရင်တိ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင် နီရာဖြစ်ရေ။ အေဒီ ၁၁၂၃ တွင် ကောလိယမင်းဧ့သား ဒဿရာဇာရေ ပုရိန်ကို အသစ်တဖန် တည်ဆောက်ရေ။ ဒုတိယပုရိန်ဟု အချို့က ခေါ်ကတ်ရေ။[1]
ကိုးကား
edit- ↑ ထွန်းရွှေခိုင်၊မြောက်ဦးမြို့တော်(p-15)