ပဌမပုရိန်မြို့ (အေဒီ ၁၁၀၃ မှ ၁၁၂၃ ထိ နှစ်ပေါင်း ၂၀) edit
လကျာ်မင်းနန်ရေ ပဉ္စမြို့ကိန်းခန်းကုန်လီရေတွက်နန့် မြို့သစ်ရှာရန် အဉ္စနနဒီမြစ်ကို စုန်လျှက် မြို့သစ်ရှာကေ စည်မျက် နှာကဲ့သို့ ညီညာရေ မြေပြင်ကို တွိ့ရှိလေရေ။၎င်းအနီး ပြည်ညောင်ပင်ကြီး၌ အဝတ်ဖြူဝတ်ထားရေ လူကြီးတစ်ဦးရေ (ပါးရိန်-ပါးရိန်)ဟုအော်၍ မြောက်အရပ်သို့ ပြေးလေရေ။ ထိုစကားကို ကြားတော်မူ၍၊ အတိတ်နမိတ်ဆောင်ပြီး ၎င်းအရပ်၌၊ ပုရိန်မြို့ကို တည်ထောင်ထီးနန်း စိုးစံလေရေ။ ပဌမပုရိန်မြို့ဧ့ ခြောက်ဆက်မြောက်ဖြစ်ရေ ကောလိယမင်းရေ စန ́ပဗ္ဗတ ခေါ် မဟာထီးတောင်ကုန်းပေါ်၌ မဟာထီးဘုရားကြီးကို တည်ထားခဲ့ရေ။ ထိုတောင်စွယ်ဧ့အဆုံး၌ သဘာဝကျောက်ဆောင် တွင် ကျောက်စာရေးထိုးခဲ့ရေ။ ၎င်းကျောက်စာကို ဂုအခါ မီးကျောင်းကျောက်စာဟု ခေါ်ကတ်ရေ။ ထိုမင်းရေ လောင်းကြက်နတ်တောင် သဘာဝကျောက်ဆောင်ကြီးတစ်ခုလုံး၌ အသဒိဿအလှူပေးခြင်းကို ကျောက်စာမော်ကွန်း ရေးထိုးခဲ့ ရေ။ ထိုကျောက်ဆောင်ကို မိုးကြိုးထိ၍ ကွဲအက်သွားခဲ့ရေ။ ကွဲအက်ရေ ကျောက်ဆောင်အတွင်း၌လည်း အပြင်မှာရေးထိုး ထားရေ့ စာအတိုင်း ပေါ်နေရေကို ယနေ့တိုင် တွိ့မြင်နိုင်ရေ။ အလွန်ထူးဆန်းရေ ကျောက်စာတစ်ခုဖြစ်၍၊ နှစ်စဉ် နှစ်တိုင်း နိုင်ငံခြားသုတေသီတို့ လာရောက်လေ့လာလျှက် ရှိကတ်ရေ။[1]
ကိုးကား edit
- ↑ ထွန်းရွှေခိုင်၊မြောက်ဦးမြို့နယ် ဖြစ်စဉ်သမိုင်း(p-13)