သျှင်ရသေ့ နာဂိန္ဒက ရခိုင်ကို အဓိပ္ပာယ် ဖွင့်ဆိုခသည့် မှတ်တမ်း ဖြစ်ရေ။ “အမျိုး သီလ၊ နှစ်ဌာနကို၊ ပြည့်ဝမဏ္ဍိုင်၊ စောင့်စွမ်းနိုင်၍၊ ရက္ခိုင်နာမ၊ ဘွဲ့မည်လှဖြင့်၊ အနွတ္တသညာ၊ ခေါ်အပ်ရာတည်း” ဟု ဆိုခရေ။ နာစွလေလင်္ကာ။ ။ မြောက်ဦးခေတ် ပျက်သုဉ်းပြီးချိန်တွင် ကြုံ တွိ့ ရရေ အတိဒုက္ခရို့ကို စပ်ဆိုထားခခြင်း ဖြစ်ရေ။ တစ်ပိုဒ်စီကို “နာစွလေ” ဖြင့် အဆုံးသတ်ထားရေ။ သာစွလေ ဧ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်ရေ။[1]
ကိုးကား edit
- ↑ ရခိုင်သုတအဘိဓာန် - အောင်လှသိန်း (၂၀၁၅)