[1] တိဿဘူတိ-နာမည်ဟိသော ထေရ်ရေ ပိဋကတ်တော်၌ မှတ်တမ်းတင်ထားသော သီဟိုဠ်ကျွန်းသား ရဟန်းတော်တစ်ပါး ဖြစ်ရေ။
ယင်းရေ သီဟိုဠ်ကျွန်း အနုရာဓပူရမြို့ မစွာဝိစွာရကျောင်းတိုက်၌ ဂန္ထဓုရ “ကျမ်းဂန်ကို သင်ယူမှု”နန့် ကြာမြင့်စွာရေ ကိလေသာကို ပယ်ခွါထားခလေရာ အခါတစ်ပါး ဆွမ်းခံဝင် ခိုက် ဝိသဘာဂ မာတုဂါမ အာရုံကို ကြည့်မိပြီးကေ ကာမဝိတက် ဖြစ်လီါ်လာအနိန်နန့် သပိတ်၌ ရရား ယာဂု ဆွမ်းကို နောက်လိုက် တပည့်အား စွန့်ခပြီးကေ ကမ္မဋ္ဌာန်းဆရာ့အထံသို့ ချဉ်းကပ်ပနာ မသာကမ္မဋ္ဌာန်းကို တောင်းယူပြီးကေ ရဟန်းကိစ္စမပြီးကေ ဆရာ့အထံပြန်မရောက် နိုင်ပါ”ဟု လျှောက်ကာ ရိုသေစ္စာ ဟိခိုးဦးချ ထွက်ကျယားကေ ကိုယ်နန့်အသက်ကို မငဲ့တော့ပဲ ရဟန်းတရားပွါးများ အားထုတ်လေရာ စစောမလင်းမီ ရဟန်းကိစ္စ ပြီးမြီာက်ပြီးကေ နောက်တနိန့် သင်ယူမြဲ ကျမ်းဂန်ကို ဆက်လက် သင်ယူနိုင်သော စာသင်သား မထေရ် တစ်ပါး ဖြစ်ဧ့ [2], သီဟိုဠ်ကျွန်း ကာလကရွာ မဏ္ဍလာရာမ ကျောင်းတိုက်၌ သံဃထေရ် ဖြစ်ဧ့ [3], B. E.-၄၅၀-တွင် ဒုတိယအကြိမ် နန်းတက်သော ဝဋ္ဋဂါမဏိ “ဝလဂမ္ဗာ” မင်း လက်ထက်၌ ထင်ယှားသော မထေရ် ဖြစ်ဧ့ [4][5]