စိုင်း ဒရားဘွဲ့ (စန္ဒြားဘွဲ့) edit
ပီမူ၊ ပရပိုက်တိတွင် စိုင်းဒရားဟုတွိ့ရရေ။ ဝေသာလီခေတ် အမတ်ကြီး ဓမ္မဇေယျစပ်ခရေ။ အချို့က သီရိစန္ဒြမင်းဧ့ အမတ်ကြီး မေဓပညာ မော်ကွန်းရီးသားသူ မေဓပညာဖြစ်ရေ ဟုလည်း ဆိုရေ။ ပီမူတိတွင် ရီးသားရေ လက်ရီးလက်သားနန့် ပါဟိရေ ကြောင်းအရာတိအရ ဝေသာလီခေတ် နန်းတွင်းအရီးအခင်းကြောင့် ရခိုင်ပြည်မြောက်ဘက် သက်ထောင်၊ ဖလံထောင်၊ မြုံပြည်၊ တြိပူရ ဘက်သို့ ထွက်ပြီး ထိမ်းရှောင်ခရေ အမတ်ကြီး ဓမ္မဇေယျပင် ဖြစ်နိုင်ရေ။ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်မဖြစ်ခင်က စိုင်းဒရားဘွဲ့ကို ရခိုင်ရိုးရာ အုန်းမှုတ်ခွက် တယောနန့်လည်းကောင်း၊ စောင်းနန့်လည်းကောင်း သီဆိုတီးမှုတ်နီကတ်ရေ အဘိုးကြီးအရွယ် ဂီတပညာသျှင်တိဟိခရေဟု သိရရေ။ ဂုအခါတွင် ရှားပါးလားပါဗျာလ်၊ ရခိုင်ပြည်မြောက်ပိုင်း နယ်ခြားဒေသတိတွင်ကား ဂုခါ တွင်တွင်ကျယ်ကျယ် သီဆို နီကြသိမ်းရေဟု သိရရေ။ ယင်းဒေသတိမှ စိုင်းဒရားဘွဲ့တိမှာ အဖွဲ့အနွဲ့နန့် ဝေါဟာရ အသုံးနှုန်းနန့် ရေ ပိုပြီးကေရှေးကျရေ လက္ခဏာတိတွိရရေ။ ရှေးပိုင်း ဒရားမင်း ရို့ခေတ် စောင်းသံ ဟုခေါ်ဆိုကတ်သိမ်းရေ။ အောက်တွင် ဖော်ပြထားရေ စိုင်းဒရားဘွဲ့မှာ ၁၂၉၁-ခုနှစ် ဝါဆိုလဆန်း (၄)ရက်နိတွင် ရီးကူးထား ရေ ပရပိုက်မူဖြစ်ပါရေ။ “က” မှ “ခေါ် “ ချပ်ထိ ပါဟိပါရေ။ ဂေါင်းစဉ်တွင် “စည်ဒါရာဖွေအရင်” ဟုဖော်ပြ ထားရာ “စန္ဒြားဖွဲ့မူရင်း (သို့မဟုတ်) အစ ဟု အဓိပ္ပါယ်ရရေ။ စန္ဒြားပွဲတိမှာ နီရာဒေသအလိုက် လီယူလီသိမ်း အသံထွက်အနည်းငယ် ကွဲပြားကတ်ရေ။ အောက်တွင် ရှေးကျရေ ပုရပိုက် “က” ချပ်ကို မူရင်းအတိုင်း ဖော်ပြထားပါရေ။ ယင်းကို ဆက်လက်ဖော်ပြထားရေ စားဘွဲ့နန့် အစပိုင်းနန့် နှိုင်းယှဉ် ဖတ်ရှုကတ်စီလိုပါရေ။
“က” edit
လုမြေကျော်သောင်၊ မင်ကောင်ရာဇာကျောက်လှီကြာမှာ၊ နမောတသ၊ ဘဂဝတော၊ အာရဟတော၊ သမ္မာသမ္ဗုတသာတိ၊ ထွန်လောင်ကျက်သရီ၊ ကိုင်ဆက်ပါရေ၊ လောင်တော်နန်သျှင်၊ ဘုံအင်တင်မျိုဝ်၊ အာနာမိုင်လိုင်၊ နန် ဂိုဝ်စည်လှာ၊ ဝေသာလီမှာ၊ မင်ဖြစ်လှာသော်၊ ဝက္ကာအနှံ၊ လှံပျံလေရာ၊ ဘုံတောက်သံငြာ၊ စည်ဒါရာလည်၊ ဆက် ငြားဘာ၊ ပြေတိုင်သူမှာ၊ ပိုင်တုံလှာသော်၊ ကြည်ညာသို့ (သ္မီး) ရှိပြည်သျှင်ကို၊ လက်ဆောင်ပိ၍၊ နန်ဝါဂိုင်နိ၊ ကျောက်မျိုင်သော်၊ ဘုံရွှီပြဿဒ် ရွှီပြည်သျှင်မှာ၊ အတက်တက်နှင်း နန်ဂိုင်တခွင်၊ အသေတိုင်မှာ၊ ပြိုင်ပြက် တောက်လိုင်၊ လှောခြင်တင်တေ၊ အသေတိုင်မှာ၊ စိန်ပြာသလိုင်---
စန္ဒြားမင်းဘွဲ့ edit
၁။ ထွန်းလင်းကြက်သရေ လူ့ပြည်ရာကျော်သောင်း မင်းလောင်းရာဇာ ဝေသာလီမှာ မင်းပြင်လှာရေ ...
၂။ စကြာအမှန်လျံပျံလည်းရ ဘုန်းတော်သံ ဝေသာလီမှာ စားလေ့ ...
၃။ ဘုန်းအာတက်တို့ အာဏာလေးမိုးက နန်းရိုးစိုင်လာ ကျောက်လှေကားမှာ ကိုးဆက်ပေါ်...
၄။ ဂိုင်ညာလည်းသ္မီး ပြည်တိုင်းသာမှာ ရွှီပြည်ရှင်ကို လက်ဆောင်ပီးရေ ... ...
၅။ နန်းဝလည်းရိပ်ငြိမ် ကျောက်မျိုးစီ၍ ဘုန်းရှိရာပြဿဒ် ရွှီပြည်ရှင်မှာ အထင်ထင်လေ့
၆။ နန်းရိပ်ကြခွင် အသေထိုင်းမှာ ပြောင်ပြောင်တောက်၍...
၇။ ခြုံပန်းခြံနွယ် အသေတိုင်းမှာ စိန်မြသွယ်၍....
၈။ မြောက်နွယ်လည်းရွှေ့ ခါ ရှိတောင်နန်းမှာ စိန်ပြဿဒ်လေ့ .
၉။ စန္ဒြားလည်းဒေဝီ ခေါ်ညီလေးတွင်လှ နန်းရှိတောင်မှ မိဖုရား လေ့
၁၀။ ပျော်ပါလည်းမောင်နှံ ဒို့ သျှင်ရာမင်းလည်း ရွှေတောင်နန်းမှာ မနောစံရေ ...
၁၁။ ရှိလွန်သောခါ ဖြစ်ခြင်းလည်းရာကို မသိရာပါဘဲ ရွှေပြည်သျှင်မှာ ဦးတော်ခဲ၍
၁၂။ ဂျူးလံမသာ ကိုယ့်ရောဂါကို သာပါစေဇိချင် ရွှေပြည်သျှင်မာ ဆေးဝါးတင်ရေ..
၁၃။ မသာလေပါသိ တပ်ရာပိတွင် ဒို သျှင်မင်းက ဒါဏ်ကြီးဝင်ရေ ...
၁၄။ ကျော်ထင်လေပေါက်ပြား ယပ်ကိုရာလွယ်၍ ထီးနီဆောင်းလေ မင်းကောင်းဆရာ ...
၁၅။ ပရောလေဟိတ ဒို့ သျှင်မင်းမှာ ခေါ်ခြင်းရာကား ...
၁၆။ ကောင်သာလေပြစ်က ထွက်စားလေးကြည့်ချင် ငါ့ထံလာကေဆရာရို့ ...
၁၇။ ငါဟိလေးရောဂါ ဦးဂင်္လိပ်နာကို မသိချင်လေငါ့တွင်ထားက ဆရာများမောင် ဗေဒကောင်းလေ့ ...
၁၈။ ဟူးရားဖြူးဟူးရာညို ဤတွင်ဆိုကေ ဗေဒင်ပျိုလေ့ .
၁၉။ သာမလေယဇ္ဈ ကုဂုအတတ် အတပတ္တဗေဒင် အကျိပ်သားမှာ သုံးယောက်မြင်ရေ...
၂ဝ။ နတ်မြင်းလေးသုံးယောက် ယင်းနိရက်မှာ ဒို့ သျှင်မင်းကိုကထား လျှောက်တယ် ...
၂၁။ ဇောင်သာလေပြစ်ကေ မထွက်လေဝမ်းဘား အမိန့် တော်ကို လွန်ကြောက်လာရေ ..
၂၂။ ပဇောင်မာကြီကေ ဒို့ ဆရာလေး ယခုတက်မှာ ထွက်နိုင်မည်လေး ...
၂၃။ သံချိုင့်ခုနှစ်ထပ်မှာ တွက်မည်လေးအမှန် ဒို ဆရာကအတွေ့ခံရေ ...
၂၄။ ယင်းနိလေးကပင် ပန်းပဲလည်းပန်းထိမ် သံကိုခယက အပြင်းစီရေ .
၂၅။ ချသောအာဏာ ဒို့ သျှင်မင်းလေး ဝေသာလိမာ မင်းရိုးပါလေ ...
၂၆။ ပြီးချင်လည်းထိုခါ သံမြိုင်ကြီးလေ ဒို့ သျှင်မင်းကို ပို လှာငြားရေ ...
၂၇။ ကောင်သာလေပြစ်က ကျီးသားရှိရောင် တောင်စီမြက ကျောက်မင်းလေ ...
၂၈။ ယူဆောင်လ ခဏ ကျီးသား၍ယ်လေ မြိုင့်မှာ လှောင်က မရလေး ...
၂၉။ ကျီးသားလည်းသံဒါ ကျီးရှိဝါက ချိန်ခါလေတိုင်လပ် ခုချိန်ဖြစ်က သင်ခေါင်းဝင်ရေ ...
၃၀။ ကျီးသားလည်းမောင်နှံ ကကေသံကို တရံလေချောက်ချား ဒေဝဒတ်မှာ တောင်းလှာငြားရေ .
၃၁။ စကားလည်းပုံးပြု မင်းဝတ္ထုကို ယခုအားလျှင် ဒို့ ဆရာလေးသံမြိုင်ထဲကို လုံးခြုံဝင်ရေ ....
၃၂။ ဇောင်သာလေပြစ်ကေ တရုပ်ရာဟူကေ အလွန်ဝီးကေ သင်းတွဲပြည်ကို ...
၃၄။ ယူလျှင်သန္ဓေ ဆယ်လနေ၍ ပွားချိန်ရာတိုင်လတ် သူကြွယ်အိမ်မာ ရွီးလျှင်ပစ်ဧက ...
၃၅။ ခွေးနှင့်လည်းတွားတတ် ယင်းနိလေးရက်မှာ သူကြွယ်မနန် တနံနက်တည်း...
၃၆။ သူကြွယ်လည်းကြီးခါ သူကြွယ်မမာ ကျောင်းမှာထားရေ ..
၃၇။ သူဌေးလည်းကျွန်မ ရှိကျောင်းသားကိုဆွမ်းပို့ လာခါ ...
၃၈။ ခိုးသငယ်လေ ကျွန်မနားက ခေါက်တိုင်းပါ၍ ...
၃၉။ ကျောင်းသားလူများ မြူကစား၍ နင့်မာလေလင်လော့ ထိုရွိုးငယ်ပင် မျောက်သားလားလေ ...
၄၀။ ရှက်များလေရှောင်ဖွယ် ကျွန်မတို့ မှာ ရလတ်တေရာ ...
၄၁။ ကျွန်မလေမာန်ပါ ယင်းနိရက်မှာ ဝိဟာကျောင်းမှာ မခံသာလေ ...
၄၂။ ပြည်လာလတ်လျှင် လမ်းစပ်ကြားမှာ ခွေးကိုလည်းသတ် ခိုးငယ်အသက် ထွက်သည်ကိုပင် ကျွန်မမြင်ရေ ...
၄၃။ ခွေးငယ်လေးအကောင် ပုတ်ဟောင်ရာလောက်ကျ လူများရွံဖွယ် အန္တရာယ်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်လေ ...
၄၄။ ယူငြားအားလျှင် ညောင်ပင်ဂွတွင် ချပ်တင်ထား၍ ...
၄၅။ ကာများလေတာရှည့် ဆိုးကြီးကျလတ် ဦးခွံကျွတ်၍ .
၄၆။ ယလောက်ရာပြီးမှ ကြီးလှာလေညောင်ပင် ဦးခေါင်းခွံကို မျိုးလိုဝင်၍ ...
၄၇။ တပေါင်းရွက်ကျင် လီရွှင်ထဆိုက် ဒို့ သျှင်မင်းလေ ရွှေတောင် နန်းမာ ဦးဂရွပ်ကိုက်တေ ...
၄၈။ မျက်တော်ပါက မင်းကျော်ရုပ်သုတ် ဒါးသံလျက်နှင့် ထရို့ ခုတ်တေ ...
၄၉။ ခုနစ်ထပ်ယာ ခြောက်ထပ်လေကျွန် သံမြိုင့်ကြီးမှာ တထပ်ကျန်ရေ .
၅၀။ ဒေါဟေ့ လက်ပြန် မတ်တော်ကြီးလေ တမစစ်မှာ ဟန်လီပြန်ရေ ...
၅၁။ မင်းကျော်ရာမင်းလှ ကိုယ့်သတိကို ချုပ်ဆွဲရ..
၅၂။ ပဇောင်ကြံရေ ဒို့ ဆရာလေး သင်းတွဲ မြို့ ကို ရောက်နိုင်မေလေး ... ...
၅၃။ သင်းကနက်လှိကြီး ကိုးသောင်းဝိ၍ ကိုးထဲ့ကိုးလံ ကိုးပင်းဂံကို ..
၅၄။ ရပြီးသွားလျှင် ဒို့ သျှင်မင်းလေ သင်းတွဲမြို့ ကို ရောက်မိထင်ရ...
၅၅။ လက်သမားလေးငါးရာ ဒို့ သျှင်မင်းမာ ခေါ်ခြင်းရာကား ...
၅၆။ သင်္ဂနက်လှီးကြီး ကိုးသောင်းစီ၍ ကိုးဆဲ့ကိုးလံ ကိုးပင်းဂံကို ... ...
၅၇။ လျှင်ဆွမနိ စီးတော်လှကို စွတ်ရာမေရာ ...
၅၈။ ခုနစ်ရက်နန့် ခြောက်ရက်မာတလေ စီးတော်လိုကို ပီးရေမေလေး ...
၅၉။ ဒေါက်လှန်းလေဝီဝီ ရနံလေဆီနံ့ ရွှေပြည်သျှင်မာ အပြည့်တင်မေ ..
၆ဝ။ ပဲ့ကားဘေနှစ်ရောင် နာဂါမလေညီနောင် မာဒင်ခွင်မာ စွပ်ကြယောင်ရာ
၆၁။ အလယ်ကလေနှစ်ရောင် ခြင်္သေ့မာညီနောင် ဒို့ သျှင်လောင်းမာ ကိုက်ကြယောင်ရာ ...
၆၂။ ဦးကလေးနှစ်ရောင် ဟင်္သာမာညီနောင် ဒို့ သျှင်လောင်းမာ ထပြိုင်ယောင်ရာ ...
၆၃။ ယလောက်ပြီးမှ တိုင်းသူပြည်သား ဒို သျှင်လောင်းကို အံ့ဩပါရေ ...
၆၄။ လက်သမားလေးငါးရာ ယင်းနိရက်မာ ဒို့ သျှင်လောင်းကို ပြီးတုံပါရေ ...
၆၅။ သူရဲလာည်းဗိုလ်ပါ လူဒါလေးဆင်မြင်း ဒို့ သျှင်မင်းမာ လုံးလတ်ခြင်းရာ ...
၆၆။ လားမေနှင့်ပင် ဒို့ သျှင်မင်းလေ သင်းတွဲမြို့ ကို ရှိခိုးတင်ရေ ..
၆၇။ စန္ဒာလည်းဒေဝီ ခေါ်သည့်ထွင်လ နန်းရွှေတောင်မှ မိဖုရားလေ ...
၆၈။ ငါဇာပြောမေ ဧချင်းလေစိမ့်စိမ့် လှေဒေဝီမာ နားထောင်ပိလေ ...
၇၀။ ငါမဟိကေ ငါဟိလေတူစွာ လှဒေဝီမှာ နိလတ်ပါရေ ...
၇၁။ ငါမရောက်လျှင် ငါ့တွင်ရာလက်စွပ် နဝရက်ကို ထားရတော့မေ
၇၂။ တန်အပ်သောသူ ဘုန်းဟိလူလေ ငါပြည်နန်းကို စိုးတော်မူပါ ..
၇၃။ ဟိလိုက်ရေကျစ်ဆူ မြို့ တိုင်းလူနှင့် အူအူသောင်းသောင်း ဘုံ မောင်းခရာ ပြည်တိုင်းသားမယ တီးချွတ်ပါ၍ ...
၇၄။ နိမိတ်လေးဇာနိဝါ ဒို့ သျှင်မင်းလေ ကိုယ့်ပြည်ရွာကို နောက်ဝိုင်းမေ
၇၅။ ဧချင်းလေးဆို ဒို့ သျှင်မင်းလေ ရွှေတောင်နန်းမ ငိုလဲငိုရေ ..
၇၆။ လက်ချေရာဆယ်ချောင်း စုစွာပေါင်း၍ မမွတ်လေပျင် ဆယ်ချောင်းလက်ကို ဦးထိပ်တင်ရေ ...
၇၇။ လက်ျာခြံရင် လှဒေဝီလေ ဒို့ သျှင်မင်းကို ဦလည်းထိုက်တေ...
၇၈။ ဧချင်းလည်းဆို လှဒေဝီကား ရှိနန်းတောင်မှာ လှူးလို့ငိုရ ...
၇၉။ သျှင်မဟိဧက ဆိတ်ဆိတ်လည်းညံ့ညံ့ ရွှေတောင်းနန်းမာ ဟိလိဓမေလေ ..
၈၀။ အလောင်းလည်းမင်းကျော် မီးလောင်းရာတော်မာ တက်ပါရာ လိပ်ဘုန်းတော်သံလို မရှိပါ ..
၈၁။ မရှိလည်းမင်းမွန် သလဲရာဂွန်ကိုလိမ် ပြန်ခေါက်ချိုးယူ၍အသာ ..
၈၂။ လက်ျာလည်းမောင်မာ သုတ်ပါလီဖိ ဘုန်းတော်ကြောင်က လှီတွင်ရှိ၍ ...
၈၃။သင်္ဂနက်လှိကြီး ကိုးသောင်းစီး၍ ကိုးဆဲ့ကိုးလံ ကိုးပင်ဂံကို ...
၈၄။ ကျင်သံဘစီး စီးတော်လိုက စည်လည်းတီးဗျာ ...
၈၅။ အမတ်ကြီးရာ ထမစစ် အမြောက်ရာတော်ကို စီးတော်လှက သုံးချိန်းပစ်တေ ...
၈၆။ ချီပလည်းဟောက် စီးတော်လိုက ပြောင်းလည်းပေါက်ကေ ...
၈၇။ အူအူသောင်းသောင်း ဗုံမောင်းလေးခရာ ပတ္တလင်းခွင်း ဧသာခြင်းနှင့် .. ။
၈၈။ မြို့ ပြည်ကိုစ္စာ တွက်လိရာပါမြောက် ဝပိးချပ်ကို ဇိတေ ရောက်ဗျာ
၈၉။ ရောက်ပြီးသွာလျှင် ဒို့ သျှင်ရာမင်းလေ ကိုယ်ဆံပင်ကို ပြီးလီ ကျင်ရေ ...
၉ဝ။ ပြီးလီကျင်လေထိုခါ ဒို သျှင်ရာမင်းလေ ကိုယ့်ခေါင်းပြီးကိုထားခဲ့ပါရေ ...
၉၁။ ဝဖီးချပ်ကို လွန်လေရာပါမြောက် ဆံတော်ဓာတ်ကို ဇိတော့ရောက်ဗျာ ...
၉၂။ ကာယလေဝဇီ ဒို သျှင်ရာမင်းကား ဆံတော်ဓာတ်မှာ မနေချိရေ ...
၉၃။ ရွှေငွေရတနာ ပါသည့်များကို ဒို့ သျှင်မင်းမှာ ပူဇော်ပါရေ ...
၉၄။ ဆံတော်ရှင်ကို လွန်လိရာပါမြောက် ရက္ခလေတန်းကျောင်း နိုင်ငံတော်ပြည် ကျယ်မကျယ်ကို ...
၉၅။ ဆိုဖွယ်မရ ဒို့ သျှင်မင်းမှာ ဟိလတ်ကလေ ...
၉၆။ သိကြားလည်းနတ်မွန် ချီလတ်ဟန်ယောင် ဗိသံသိကြား မင်းထံ လားတည်း ...
၉၇။ မင်းရုံးလည်းတောင်ပိုင် ရက္ခိုင်လေးနယ်ခြား ဆင်ခေါင်းဝတွင် ...
၉၈။ ဒို့ လျှင်ရာမင်းလေ ဆင်ခေါင်းဝတွင် ရောက်လီကျင်ဗျာ ...
၉၉။ ကွမ်းတယာကို စားလိုလေမိခါ သတိလေလက်လွတ် ဒို့သျှင်မှာ စိတ်ယွင်းချွက်တေ ...
၁ဝဝ။ ကွမ်းယာကိုပင် ဒို့ သျှင်မင်းလေ ဆင်ခေါင်းဝတွင် ပစ်လီကျင်ရေ ...
၁၀၁။ အောက်ကိုတလွန် စိုးထပိုင်ခြင်း နဂါမင်းမှာ ..
၁၀၂။ ရင်တွင်လည်းသမီး မိဇံသီးက ပျိုပေါင်းလေးငါးရာ ဆယ်ခေါင်းဝတွင် ရေကစား၍ ...
၁၀၃။ လူသားလည်းကွမ်းယာ မိဇံသီးလည်း ဆင်ခေါင်းဝတွင် ရပြန်လှရေ ...
၁၀၄။ ဒေကွမ်းယာပင် ဘေသူလေးကွမ်းယာ ဖြစ်ပါတော့မေ မွေးဒေသမှာ မီးရမေရာ ...
၁၀၅။ လျင်ဆွမနေ မိဇံသီးလေး သခင်ထံကို လာလတ်တေရာ ...
၁၁၆။ လက်ျာခြီရစ် မိဇံသီးဂေ မွိုးသခင်ထံကို ဦးလည်းထိုက်တေ ...
၁ဝ၇။ ဒေကွမ်းယာပင် ဘေသူလဲကွမ်းယာ ပြင်ပါတော့မေ မွိုးဒေသမာ ပြောရမေရာ ...
၁၀၈။ ငါသာလေပြောမေ ဧချင့်လေစိမ့်စိမ့် မိဇံသီးမှာ နားထောင်ပီလေ ....
၁၀၉။ ထွန်းလင်းကျက်သရေ သူ့ပြည်ရာကျော်သောင်း မင်းကောင်းလေရာဇာ ဝေသာလီမာ မင်းဖြစ်လာရေ ...
၁၁၀။ ခေါင်းခဲလေရောဂါ ဦးဂရွပ်လေးနာကို ကောင်းကီရာတော့မေ သင်းတွဲပြည်ကို လားခရေရာ ...
၁၁၁။ သူ ဒါလေးကွမ်းယာ ဖြစ်ပါရာတော့မေ ဥိးဒေဘမှာ ပြောလတ်တေရာ .
၁၁၂။ ကွမ်းယာတို့ပင် လှလိကျင်၍ ကွမ်းယာရှင်ကိုလိုချင်သတိ မိဇံသီးမာ စိတ်ကဟိရေ ..
၁၁၃။ သံချိုရာပြညောင် ယင်နိလေးရောက်မှ ကွမ်းယာရှင်ကို အရတောင်းရေ ...
၁၁၄။ ဂုဇလေတမူ သူ့ တိုင်းသူ့ပြည် သင်းတွဲပြည်ကို လားခရေရာ .
၁၁၅။ ပြန်လတ်တော့ခါ ရဇမေရာ နိပါလှစ်မင်း နန်းတွင်ဟိတေ သမီးရင်းလေ ...
၁၁၆။ ယင်းနိလေကပင် သျှစ်သောင်းနဂါး ဆင်ခေါင်းဝတွင် အစောင့်ထားရေ ...
၁၁၇။ ဆင်ခေါင်းဝကို လွန်လီပါမြောက် သင်းတွဲပြည်ကို ဇီတေ့ရောက်ရောက်တေ ...
၁၁၈။ ရမ္မာလေးဝတီ ရိုင်စီစိုးခြင်း ရမ်းဗြဲမင်းမှာ ...
၁၁၉။ ဂိုင်ညာလေသမီး ရွှီးပြည်ရှင်ကို လက်ဆောင်ပီးရေ ..
၁၂၁။ ဒွါရာလေဝတီ သိုင်းဝိခိုးခြင်း သံတွဲမင်းမှာ ...
၁၂၁။ ဂိုင်ညာလေးသမီး ရွှေရုံပြည်ရှင်ကို လက်ဆောင်ပီးရေ ..
၁၂၂။ ကသဲးလေပြုပြည် ဂိုင်းစီးစိုးခြင်း သံတွဲမင်းမှာ .
၁၂၃။ ဂိုင်ညာလေသမီး ရှိပြည်ရှင်ကို လက်ဆောင်ပီးရေ ...
၁၂၄။ စခန်းလေနေရာ ဒို့ သျှင်မင်းလေ သင်းတွဲမြို့မှာပျံ့ပါရေ ..
၁၂၅။ ယင်းညောင်လေပင်ကို ရှာကျင်လေခုတ်တိုက် တိုင်းပြည်သူမှာ တူးပြိုပစ်တေ ...
၁၂၆။ ဦးဂေါင်းခွံလျှင် ထိုညောင်ပင်မှာ ယင်းနီရက်မာ ရလီကျင်ရ...
၁၂၇။ ဦးဂရွပ်ဓာတ်လျှင်၊ ဒို့ သျှစ်မင်းလေ၊ သင်းတွဲမြို့မှာ၊ တည်လီကျင်ရေ ...
၁၂၈။ ငါဟဲ့ရောဂါ ဦးဂရွပ်နာလေ သင်းတွဲမြို့မှာ ရှင်းရှင်းသာရေ ...
၁၂၉။ သုံးနှစ်လည်းတိုင်ပင်၊ ဒို့ သျှင်မင်းလေ၊ သင်းတွဲမြို့မှာ၊ ကြာလိကျင်ဗျာ ...
၁၃ဝ။ ကိုယ့်ပြည်ကပါ လူဒါလေဆင်မြင်း သင်းတွဲမြို့မှာ ပျက်စီးခြင်းရာ ..
၁၃၁။ စောင်းသည်လည်းညီနောင် နှစ်ယောက်ရာမောင်ကို တတဝါးဆယ် ပီးမယ်အမှန် ထမစစ်မှာ အတူခံရ ...
၁၃၂။ ဒို့ ဒါဖြစ်လျှင် သနားလည်းမောင်ပင် လုလင်စောင်းသည် သဘိုလ်ညဉ့်မာ တိုးရမေရာ ...
၁၃၃။ ပျောက်စိတ်ကနဂါးဖောင်၊ လကိုမျှောင်၍၊ သူယောင်ပင်ထမ်း၊ ထက်ဂေါင်းခင်မှာ၊ ကြယ်ကနန်းလေ ...
၁၃၄။ လောင်းတော်သခင် အသျှင်လည်းပြန်ချိန် ဝေသာလိကို တန်လေပြီရာ ...
၁၃၅။ ညဦးလည်းထွက်ကြယ်၊ ကြည့်ဘို့မလေ၊ မထန်လေရောဂါ၊ တောင်မျက်နှာကို လွန်ခဲ့ပြီးရာ ...
၁၃၆။ လောင်းတော်လည်းသခင် အသျှင်လည်းပြန်ချိန်၊ ဝေသာလီကို တန်လေပြီးရာ .
၁၃၇။ ကြယ်ဖြူရာထောင်သောင်း၊ အထက်လည်းဂေါင်းခင်၊ အာကာပြင်မာ၊ ကြယ်မီးကျောင်းရာ ...
၁၃၈။ ခုနှစ်ရက်ကြယ်ဝိုင်၊ အထက်လည်း ဂေါင်းခင်၊ အာကာပြင်မှာ၊ ကြယ်တံတိုင်းလေ ...
၁၃၉။ လူတွင်တွင်ကေ၊ လူတွင်ကျော်ဖို့၊ ထက်လဲရာပြောင်ပြောင်၊ ဝေသာလီမာ၊ နန်းသုံးဆောင်လေ ...
၁၄၀။ လောင်းတော်သခင်၊ အသျှင်လည်ပြန်ချိန်၊ ဝေသာလီကို၊ တန်လေပြီရာ ..
၁၄၁။ လူတွင်တွင့်ကေ၊ လူတွင်ရာဇာ၊ စီယံဒါကို၊ အာကာ ပိုးဧက၊ မိုးသိကြား ...
၁၄၂။ လောင်းတောသခင်၊ ဘုရင်ပြန်ချိန်၊ ဝေသာလီကို၊ တန်ကောင်းပြီလေ ...
၁၄၃။ ဖြူဆောင်လေဆူဆူ၊ ရငြားရတနာ၊ ထီးဖြူကာကေ၊ ရာဇာလုထွဋ် အိုမင်းမြတ်လေ ...
၁၄၅။ အာဏာချုပ်ပေ့၊ စိုးအုပ်ရာလေငြား၊ နန်းရွှေတောင်၊ လောင်းဘုရားလေ ..
၁၄၆။ စန္ဒာလည်း ဒေဝီ ၊ ခေါ်ညိလေ တွင်ထား၊ နန်းရွှေတောင်၊ မိဖုရားက ...
၁၄၇။ အသျှင်မလာ၊ သျှင်မလေညိုးပါ ၊ ဝီယံနန်းမာ၊ လွမ်းဗျာယာနှင့် ...
၁၄၈။ လောင်းတော် လည်းသခင်၊ အသျှင်လည်း ပြန်ချိန်၊ ဝေသာလီကို ၊ တန်လေပြီရာ ...
၁၄၉။ သတိလေးရကေ၊ ဒို့သျှင်မင်းကား၊ ဝေသာလီကို၊ ထွက်လို့ ရရေ ...
၁၅၀။ သတိလည်းလက်လွန်၊ ဒို့ သျှင်မင်းကား၊ သင်းတွဲမြို့မှာ ဟီလိပြန်ရေ ..
၁၅၁။ မျိူးတော်လေး သျှစ်သောင်း၊ မတ်တော် ပေါင်းတို့ ၊ လျှင်ဆွမနေ၊ စီးလောင်းတော်ကို ဂုချလေဟု ...
၁၅၂။ သူရဲလည်းဗိုလ်ပါ၏ သူဒါလည်းဆင်မြင်း၊လို့ သျှင်မင်းစား၊ လုံးလတ်ခြင်းရာ ...
၁၅၃။ ယလောက်ရာပြီးမှ ဒို့ သျှင်မင်းလေ၊ ကိုယ့်ပြည်ရွာကို၊ ပြန်၍ လာရေ ...
၁၅၄။ပြန်၍လာလျှင်၊ ဒို့ သျှင်မင်းလေ၊ ဆင်းခေါင်းဝတွင်၊ ရောက်လီကျင်ဗျာ ...
၁၅၅။ မြောက်ထလေးပြိုးစွာ၊ မိုးကြီးရွာ၍၊ ဒေရာလည်းတပီး လောင်းပြည်ရှင်မာ၊ မီးကြီးတို့ရေ .
၁၅၆။ အေဒါလေပီးကို၊ မသိချင်လော့၊ ငါ့တင်ထားကေ၊ ဆရာများမောင်၊ ဗေဒင်ကောင်လေ..
၁၅၇။ ဘောဂဝတီ၊ ပိုင်းစီစိုးခြင်း၊ နဂါးမင်းမှာ ..
၁၅၈။ ရင်တွင်လည်းသမီး၊ မိဇံသီးက၊ တောင်းဆုလေယူတေ၊ လျင်ဆူလည်းဧကန်၊ ချောင်းပြည်သျှင်ကို၊ နစ်မည်ကြံရေ
၁၅၉။ အေဒေလေပီးကို၊ လွှတ်လေတော်ငြား၊ ဆရာများမှာ၊ မတက်ပါလော့ ...
၁၆၀။ ရှိကသမုဒ္ဒရာ၊ မျက်နှာတော်ထား၊ လှံဦးလေမျက်မူ၊ လောင်းပြည့်ရှင်မာ၊ ထိုတ်တန်ပါလော့ ..
၁၆၁။ ဧချင့်လေးဆို၊ ဒို ချင်မင်းလေး၊ ရွှေသဖုံးမှာ၊ ထိုင်လို့ ငိုရေ ...
၁၆၂။ ခါးမလည်းဒုတ်စိ၊ ခြီမလည်းဘိနပ်၊ မကိုင်သရဖောင်၊ မှင်ဂုသင်္ချာ၊ ရွှေသဖုံးမှာ၊ ဝတ်တုံပါ၍ ...
၁၆၃။ လာလတ်သောခါ၊ ဒို့ ချင်မင်းလေ၊ ကိုယ့်ဘောင်ဂွန်ပင်၊ စွဲလောင်ထမီ၊ တခဏကို၊ ပြန်ကြည့်မိရေ ...
၁၆၄။ ရွယ်ကာလေရစ်ပတ်၊ ယင်းနိရက်မာ၊ မီးလောင်းတော်ကို၊ သုံးပိုင်ဖြစ်တေ ...
၁၆၅။ မီးလည်းပြောင်းပြောင်း၊ မြစ်လုံးမြင်ရေ ..
၁၆၆။ နပတကိုးသိန်း၊ ပါအံ့လေတော်သူ၊ ကိုးကွယ်လေမရ၊ မြစ်မသိဒါမာ၊ ပျက်စီးငြားရေ ...
၁၆၇။ ရှိကလည်းတတန်၊ လွန်လီပမြောက်၊ ဝီးလတ်လေစ္စာရှောင်၊ လှီတသောင်းနန့်၊ ထမစစ်လေ၊ ဝေသာလီကို ပြန် ရောက်လာရေ ...
၁၆၈။မတ်လက်ျာလေး၊ ဗိုလ်ဒတ်လည်းချီစီ၊ ထမစစ်ကို။ ရန်ထားခီဟု ...
၁၆၉။ ဒို့ သျှင်မင်းလေ၊ ငါဒါထမရစ်၊ လောင်းပြည်သျှင်ကို၊ နဂါးနစ်တေ ...
၁၇ဝ။ လောင်းပြည်လေးသျှင်ကို၊ နဂါးနစ်ကေ၊ ပြန်တော့တေလေး ...
၁၇၁။ ငါဒါလေထားကေ၊ ငါဒါထမရစ်၊ လောင်းပြည်သျှင်ကို၊ နဂါးနိုက်တေ၊ မှန်တော့တေရာ ..
၁၇၂။ ဇရာလည်းဝန်ဆန်၊ ဖွားလွန်မရှား၊ သားမယားနန်...
၁၇၃။ တူကွာအုပ်စုံ၊ ပြည်ကချကေ၊ သွားတော့မူလေ ...
၁၇၄။ ကုလားတန်မြောက်၊ ဆန်လီပါမြောက်၊ သဲးပြူးကျွန်းကို၊ ဇိတေ့ရောက်ဗျာ ...
၁၇၅။ ယေဒေခဏ၊ ထမစစ်လေ၊ သဲးပြူးကျွန်းမာ၊ စခန်းချရေ ...
၁၇၆။ ယကေလည်းတတန်၊ လွန်လီလေပါမြောက်၊ လူများတို့ တွင်၊ မြို့ပြည်တွင်ရေ ...