Wp/rki/ကျောက်ရိုးရခိုင်ရာဇဝင်

ကျောက်ရိုးရခိုင်ရာဇဝင်လင်္ကာအကျဉ်း

ရခိုင်ရာဇဝင်တိစော် စကားပြေနိန့်လည်းကောင်း၊ လင်္ကာ နိန့်လည်းကောင်း၊ ဧးချင်းနိန့်လည်းကောင်း၊ ရီးဖွဲ့စပ်ဆို ဟိခကတ် လီရေ။ ရခိုင်မင်းဧ့သမီးတော် ဧးချင်းရေ ထင်ရှားရေ ရာဇဝင်ဖွဲ့ ဧးချင်းတစ်ခု ဖြစ်လီဧ့။ ဧးချင်းအလိုက် ပုခွက်လွှဲရန် ရခိုင်မင်းရို့ဧ့ဘုန်းတော်ရို့ကို ဖွဲ့ဆိုခခြင်း ဖြစ်လီဧ့။ ရာဇဝင်လင်္ကာတိတွင် လမူးချောင်း ဆရာကျော်မည် ရေ၊ မဟာဝိဟိက ရာဇဝင်လင်္ကာကို ဖြည့်စွက်ပနာ နောက်ဆုံး အင်္ဂလိပ်အုပ်ချုပ်ရေအထိ ရီးစပ်ခလီဧ့။ ရမ်းပြည့်ဦးစံတင်ရေ ရခိုင်မြို့တည်ရာဇဝင်လင်္ကာကို ရီးစပ်ခလီဧ့။ ဆရာမောင်သာအောင်ဆိုကေ မြောက်ဦးမင်း ဆက် ရာဇဝင်လင်္ကာကို ရီးခရေဟု သိရဧ့။ ရခိုင်ရှေးထုံး ရာဇဝင်တွင် ရခိုင်ရာဇဝင်လင်္ကာတိကို တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး ကိုးကားဖော်ပြခကြောင်း တွိ့ရပေဧ့။ ရခိုင်ရာဇဝင်လင်္ကာအတိုအထွာတိ၊ တစ်ပိုင်းတစ်စတိကို ကား တွိ့နီရ၊ လိ့လာရဟိနီသိမ်းဧ့။ ကျောက်တော်မြို့ သိမ်ကျောင်းဆရာတော် (ပျံလွန်)ထံမှလည်း ရာဇဝင်လင်္ကာအပိုဒ် ၅/၆-ပိုဒ်ကူးယူရဟိခဧ့။ ဒွါရဝတီကို ဝါသုဒေဝရို့ရဟိရေမှ မာရယူဓညဝတီမြို့ တည်ရေထိ ဖြစ်ချေဧ့။ နောက်ဆက်တွဲ အဖြစ် ဖော်ပြမေ။ (၃-၄-၉၄)နိ့ မကြာခင်က ရခိုင်သမိုင်းကို လိ့လာရန် ဘွဲ့ယူစာတမ်းပြုရန် ရောက်လာရေ (Jacques Leider Lvxe- mbourg) ထံကလည်း မိတ္တူရိုက်ကူးယူလာရေ ရခိုင်ရာဇဝင် လင်္ကာစာပိုဒ်အချို့ကို ထုတ်ပြÌ ဖတ်ရူကြည့်လိုက်ရဧ့။

ရခိုင်မင်းရို့ အုပ်ချုပ်ပုံ၊ ထီးနန်းကျင့်ရိုးစရိုက်ရို့ကိုလည်း ရီးစပ်ထားခကတ်ရေ ရွှေဘုံနိဒါန်းကျမ်းလင်္ကာ၊ ရာဇပုံလင်္ကာ၊ ရာဇဝသတိလင်္ကာ၊ ရာဇပျို့၊ ရာဇနိတီပျို့၊ ရှေးထုံးလင်္ကာ၊ ပတိ÷ဏကကျင့်ထုံးလင်္ကာတိရို့လည်း ဟိခကတ်လီဧ့။

ရခိုင်မင်းဟရိ (သီရိသုဓမ္ဇရာဇာ)ထိ၊ အတိုချုံး ရီးစပ်ခ ရေ ရခိုင်သာစွလေလင်္ကာလည်း လင်္ကာတစ်မျိုး ဖြစ်ပေဧ့။ ဂုကျောက်ရိုးရာဇဝင်လင်္ကာအကျဉ်းကို တွိ့ဟိရရာ မြောက်ဦး ခေတ်ဆုံးထိ အကျဉ်းချုပ်ရီးဖွဲ့ထားခြင်း ဖြစ်ဧ့။ ကျောက်ရိုးရာ ဇဝင်တွင် အမတ်ကြီး ငလက်ရိုးရာဇဝင်ကို အခြေပြုÌ ရီးစပ် ခြင်း ဖြစ်ဟန်တူဧ့။ ယင်းချင့်ကြောင့် မူလရာဇဝင်ကို အမည်ပီးဖွဲ့ လေခြင်းဟု ယူဆရပေဧ့။ မူအတိုင်း ဖော်ပြလိုက်ရလီဧ့။

မှတ်ချက်။ ။ ̨ကျောက်ရိုးရာဇဝင်လင်္ကာ မင်းစဉ်အကျဉ်းကို ရှစ်ကြောင်း၊ ပေငယ်တစ်ချပ်မှ ကူချပ်ထိ(၆)ချပ်ကို တွိ့ရÌ အထက်ပါမူအတိုင်း ကူးယူထားခြင်း ဖြစ်ပါရေ။ ̨လင်္ကာနန့် အတူ ကျောက်ရိုးရာဇ ဝင်လည်း တွဲဆက်ဟိရာနိဂုံးတွင် ၁၂၅၂-ခု တပိုတွဲ လဆုတ် ၃-ရက် ̧ သူ့မူရင်းအတိုင်း ရီးကူးပြီး ရေ ဆိုဧ့။ စာရီးကူးသူမှာ ရမ်းပြည့်ကျွန်း၊ ဟုမ်းကျွန်း၊ ရေကောင်း ချောင်းရွာ၊ ချက်မြျုပ်နီသူ တည်းဟု ပါဟိရေ။ ပေအငယ်ဆုံး ထိ၊ ခီချပ် တွင်းဆုံးရေ။

နမောတဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္ဇာသမ္ဗူဒ္ဓဿ။

၁။ ။ ငါးတောင်သာသနာတော်၊ ပေါ်ကြောင်းမျှော်၍၊ သကေ ̇ာ သိကြား၊ ကြည့်လတ်ငြားသော်၊ ကထားကရစ်၊ ဖြတ်လတ်တုံးဘိ၊ မစိ‰ယက္ခ၊ နာမကျော်သဲ၊ ငဖမဲးနှင့်၊ ထူးကဲးတဖန်၊ မျက်ဆန် ပြူးတူး၊ ဘီလူးယက္ခ၊ နာမတွင်သျှိုင်၊ ငပြေတိုင်လျှင်၊ ကည်း ကည်းကျောက်ဆစ်၊ ငမိုက်ဘီလူး၊ စွယ်ပြူးတူးနှင့်၊ ဘီလူးယက္ခ၊ နာမခေါ်တွင်၊ ထင်ရှားကျင်သား၊ ယင်းတွင်ဘီလူး၊ ငမြောက်ဦး နှင့်၊ ဘီလူးဝသဲး၊ ငမဲးယက္ခ၊ နေထတုံပြီး၊ ပကာတီးလျှင်၊ တသီးတခြား၊ ဘီလူးများလည်း၊ ခေါ်ငြားပြောင်ပြောင်၊ ဟာရိ တောင်ဘီလူး၊ ΩှူးΩှူးမျက်စိ၊ ရှိဘိအတူ၊ ငပါးဘူနှင့်၊ အတူ ခေါ်သျှောင်၊ စံကားတောင်ဘီလူး၊ ပေါင်းစုံတုံမိ၊ ငါးထောင်စီ ချည်း၊ ဖျင်ပေးများစွာ ရစကာနှင့်။ ပြည်ရွာလှည့်ပတ်၊ ငတ်မွတ် သောခါ၊ ကိုယ့်ဝမ်းစာကို၊ ရှာ၍ထင်ရှား၊ ဖမ်း၍စားသော်၊ ထွား ထွားညတ်ညတ်၊ ပြည်လုံးပျက်သော် ထက်ခွင်သိကြား ကြည့် လတ်ငြားသော်၊ ခေါ်တွင်နာမည်၊ ရခိုင်ပြည်တွင်၊ တည်သည် အစ မြို့ဓညတွင်၊ နေတထင်ရှား ဆတ်မသားဟု မာရယူအနွယ် ငါးဆယ်လေးဆတ်၊ ထောင်းထောင်းပျက်သော် မြို့သက်ကုန် တွေ၊ ကတွေလည်းကောင်း၊ ရပ်ဟောင်းဌာန မြို့ဓညတွင် ဖြစ်ထ တုံပြန်၊ ကံရာဇာနွယ် နှစ်ဆယ်စိစိ၊ ဘုန်းရှိပြည်တွင် နန်းထက် တွင်ဝယ်၊ နေကျင်မင်းဆက်၊ နန်းဆက်တုန်တွေ ယင်းပြည်ဌာန မြို့ဓညတွင်၊ ဖြစ်ထတုံပါ စနဋ္ဋာသူရိယ၊ နာမတွင်ခေါ်၊ ဟိုးဟိုး ကျော်သည် ထင်ပေါ်ထွန်းလင်း၊ ပြည်သျှင်မင်းလည်း၊ ဝင်းဝင်း ပြောင်ပြောင်၊ နန်းရွှေတောင်တွင်၊ အခေါင်ထွန်ထား၊ မိဖုရားနှင့် ပျော်ပါးမောင်နှံ၊ မနောစံ၍၊ သလွန်ညောင်စောင်း မွေ့ရာကောင်း တွင်၊ လဲလျောင်းစက်တော် နေသရော်လျှင်၊ မြတ်ရှင်ဂေါတမ၊ ပွင့်ထတုံငြား၊ မင်းကြီးကြားသော်၊ ဦးဖျားလက်တင် ကြည်လင် မြတ်နိုး၊ ရှိလျှင်ခိုး၏။ ညိုးညိုးပါးပါး ထိုမင်းဖျားကား ထလတ် အခါ၊ မြတ်စွာဂေါတမ၊ သုံးလူဘကို မင်းလှဖူးချင် ဆွတ်ဆွတ် ကြင်၍၊ မိခင်မာတာ၊ သားကိုရှာသို့ မမြော်ရဘဲ ခန္မာကွဲလျက် မင်းရဲပြည်သျှင်၊ ကုန်မည်ထင်သည်၊ ပူပင်ဗျာပါ၊ မျက်စိရှာ၍၊ လာပါနိုင်းနိုင်း နေ့နေ့တိုင်းကို၊ မမြင်ရသေး၊ ရပ်ဝေးတောင်တာ၊ များစွာခရီး၊ သွားလေပြီးသော်၊ သားကြီးငရင်၊ အလျင်လတ် လတ်၊ ဝင်ပါလတ်ဟု ဆွတ်ဆွတ်ဖခင် မြင်ချင်တဲ့တဲ့၊ တသက်ကဲ့ သို့ မင်းရဲစနဋ္ဋာ၊ သုံးလုချာကို ဖူးမြော်ချင်လှ၊ လွန်Ωုတသည်၊ နန်းဝမျှော်ကြည့်ရှာသတည်း။

၂။ ။ မျှော်ရူမျှော်ရူ၊ ကသိုင်းရူလျက်၊ သုံးလုဖခင်၊ မြတ်ချစ် သျှင်ကို၊ မမြင်ရကား ဪသာ်သိကြားတို့၊ မင်းဖျားစနဋ္ဋာ၊ နန်းဘုံ သာက၊ ဖူးမြော်ချင်လှ၊ ထိုခဏဝယ်၊ သာဝတိ≈ပြည်၊ နေသည် ကောင်းစွာ၊ အနာထပိဏ်၊ ကျော်ဟိန်လျှံပေါက်၊ သူဌေးဆောက် ၍၊ လျှံတောက်ရောင်ဝါ၊ ရွှေကျောင်သားက၊ မြတ်စွာဘုရား သိလေငြားသော် မင်းဖျားရာဇာ၊ စနဋ္ဋာသူရိယ ငကိုတ၍၊ သွားရ မည်ပင်၊ ရဲးရဲးထင်သည်၊ မြင်လျှင်”ာဏ်တော် ဖော်၍ဘုရား၊ ပြည်သူအားကို၊ ပြောငြားတုံထ၊ ထိုခဏဝယ်၊ လူဘစောမောက်၊ ချက်ချင်းရောက်က၊ မှောက်ခုံပြတ်စတ်၊ အလျားဖျပ်၍၊ ဖတ်ဖတ် မောမိ၊ ထိုမင်းကြီးလည်း၊ မချိနှလုံး၊ မိုးနှယ်ဆုံးသို့၊ မပြုံးမရယ်၊ နေသည်မှောက်ခုံ၊ မလုံအသက်၊ ပြင်ထွက်ဘနန်း၊ လှထိပ်စွန်း ကို၊ ပန်းနှယ်အသွင် ဦးထိပ်တင်လျက်၊ ကြည်လင်ပြုထွေ၊ သေငယ်သေသည်၊ သုံးမည်လူထွတ်၊ သုံးလူနတ်က၊ မင်းမြတ် တကာ၊ စနဋ္ဋာသူရိယ၊ မြဲကစိတ်ကို၊ မငို၏မင်း၊ သံညင်းညင်းနှင့်၊ ဝင်းဝင်းပြောင်ပြောင်၊ နေထွက်ယောင်သို့၊ ဘုန်းခေါင်ရှင်တော်၊ မူလတ်သော်လျှင်၊ တကာတော်ရင်း၊ စနဋ္ဋာမင်းလည်း၊ ရှင်ရင်း မြတ်စွာ၊ ကျွန်ပြည်ရွာကို၊ ဆယ်ဝါကျိန်းတော်၊ မူပါဘုရား၊ တောင်းပန်ငြားသော်၊ မင်းဖျားပြည်တွင်၊ ငါပင်အကယ်၊ နေရ မည်ဟု၊ မိန့်ထွေသံတော်၊ ချလတ်သော်လျှင်၊ ဘုံဝါသျှင်လှ၊ နေထကောင်းမွန်၊ ဇေတဝန် ̧၊ လေးတန်သစ္စာ အဘိဝါကို၊ မြတ်စွာလူဘ ကိုယ့်ဌာနသို့၊ ြွကမည်ကြံလတ်၊ ထိုမင်းမြတ်က၊ သတ်မှတ်ကြည်စင်၊ ကုန်မည်ထင်၏၊ ယင်းတွင်အသက်၊ ပြင်သို့ ထွက်၏ ပြက်ပြက်မည်တွင်၊ ရှင်ရှင်လူးလဲ၊ မျက်ရည်ရွှဲနှင့်၊ မင်းရဲမင်းမြတ်၊ တောင်းပန်လတ်သော်၊ သိဒ္မတ်မင်းသား၊ သုံးလူ ဖျား၏၊ ကိုယ်စားညီတော်၊ ထားပါခဲ့မှ ြွကပါဘုရား၊ လျှောက် သည်ကြားသော်၊ ကိုးပါးရတနာ၊ သွန်းပါလေဘိ၊ ထိပ်မစိဘဲ၊ ရှိလတ်သောခါ၊ မြတ်စွာရှင်ချစ် ခုနစ်လက်ခွေ၊ ကိုယ်တော်ငွေ့ကို ထည့်ပြီးတုံလိုက် စေ့သည်ဖြစ်၍၊ သျှင်ချစ်ဘုရား၊ ကိုယ်စားညီ တော်၊ မဟာမုနိ တရိမည်မှတ် သုံးလူနတ်ကို စိတ်မြတ်သဒ္မါ၊ စနဋ္ဋာသူရိယ၊ ထိုမင်းလှက ထွန်းပဟိုးဟိုး၊ ဝက်သတိုးတောင်၊ အခေါင်ထိပ်ဖျား၊ ဆောက်ငြား ဝေဠုဝန်၊ နတ်ဗိမာန်သို့၊ လျှင် ထန်လွယ်ကူ၊ ကျောင်းမြတ်လှူ၍ အူအူသောင်းသောင်း၊ ပြည်သူ ပေါင်းနှင့်၊ မင်းကောင်းမင်းကျော်၊ သာဓုခေါ်သည်၊ ခြောက်ဖော် နတ်တုံ စိုးတုံပိုင်ခြင်း၊ သိကြားမင်းလျှင်၊ ခပင်းနတ်ရွာ၊ ရှိငြားံ တစ်မူ၊ ထိုတူလည်းကောင်း၊ သောင်းသောင်းကြော်ကြော်၊ သာဓု ခေါ်၏၊ မြတ်စွာလုဘ၊ ထိုဌာနသို့၊ ြွကတော်မူပါ၊ တကာတော်ရင်း မြတ်ရှင်မင်းလည်း၊ မကင်းမညံ့၊ ရက်မကျန်လျှင်၊ ကောင်းမွန် သင်္ကန်း၊ ခါးပန်းသင်းပိုင်၊ ခΩိုင်ထီးကြီး၊ ဦးထုပ်ကြီးကို၊ မုနိ ကိုယ်စား၊ စောဘုရားအား၊ မင်းဖျားမင်းမြတ်၊ နေတိုင်းကပ်သည်၊ မင်းမြတ်မင်းလှ၊ ဘဝလူ့ပြည်၊ စုတေလေသော်၊ သားငယ်မြေး မြစ်၊ ဖြစ်တုံတထွေ၊ နှစ်ဆယ့်ငါးဆက်၊ စဉ်မပျက်သည့်၊ စနဋ္ဋာ နွယ်ဆက် ပြတ်သတည်း။ ။

၃။ ။ စနဋ္ဋာနွယ်ဆက်၊ ထောင်းထောင်းပျက်သော်၊ မြို့ချက် ကုန်ထွေ၊ တည်သည်ထိုခါ၊ ထိုပြည်ရွာဝယ်၊ နေပါတုံဘိ၊ ဝေသာ လီကို၊ တသီးတခြား၊ ကျောက်လှေဂါးတွင်၊ ကားကားသားသား၊ စနဋ္ဋရားဟု၊ မင်းဖျားနွယ်ဆက်၊ မပျက်ပြောင်ပြောင် ̨လူ့ဘောင် ဝယ်၊ သားမောင်မြေးမြစ်၊ ဖြစ်သည်ကိုးဆယ်၊ အနွယ်ပျက်သော်၊ ဆက်တုံယင်းမြို့၊ တချို့တမူ၊ နာမပြည်လုံး၊ အဆုံးစနဋ္ဋရား၊ ထင်ရှားယင်းတွင်၊ ငမင်းတုန်းကို၊ လက်Ωုံးဆန့်ထောင်၊ ဘုန်း တော်ရောင်နှင့်၊ ရန်ဘောင်ပယ်ခွင်း၊ ပြောင်ပြောင်လင်းသည်၊ ထိုမင်းအနွယ်၊ ဖြစ်သည်သုံးဆက်၊ ဝရောင်းငှက်လည်း ဆက် လျက်ပုန်ကန်၊ သွေလှန်တုံလျက်၊ သုံးဆက်ဖြစ်ပြန်၊ မြို့မွန် ထောင်းထောင်း၊ ပျက်လေသျှောင်းသော်၊ တကြောင်းပုရိန်၊ ရိပ် ငြိမ်ကောင်းစွာ၊ မည်သာတွင်ထ၊ ကောလိယနွယ်၊ ဖြစ်သည် ငါးဆက်၊ ယင်းမြို့ထက်ပင်၊ ဆက်ပေနာမ၊ ဒသရာဇာ၊ စဉ်လာ သုံးဆက်၊ ပျက်လေတုံငြား၊ တခြားတည်ထောင်၊ ပြောင်ပြောင် ထိုခါ၊ ခြိတ်မှာထင်ရှား၊ မင်းဘုးန်စားနွယ်၊ နှစ်ဆယ်လေးဆက်၊ လောင်းကြက်မြို့မွန်၊ တဖန်မင်းလှ၊ နန်းကျကြီးငယ်၊ နှစ်ဆယ် နှစ်ဆက်၊ လောင်းကြက်မြို့ကြီး၊ မင်းဓီးအနွယ်၊ တဆယ်လေး ဆက်၊ ထောင်းထောင်းပျက်သော်၊ ထက်ခွင်သိကြား၊ လာငြား ပြောင်းရူ၊ ရွှေမြောက်ဦးတွင်၊ ပေါင်းစုတုံပါ၊ စောမွန်အနွယ်၊ တစ်ဆယ့်လေးဆက်မြောက်ဦးထက်တွင်၊ ဆက်ပေယခု၊ စနဋ္ဋာသု အနွယ်၊ နေသည်ရှစ်ဆက်၊ မြောက်ဦးထက်တွင်၊ အပျက်အကျပ်၊ ဖြစ်လတ်တုံက၊ တစ်လတစ်ယောက်၊ မြျောက်သည် မှန်ချက်၊ မင်းဆက်ကုန်အောင်၊ ̨လူ့ဘောင်ဝယ်၊ နောက်နောင်အများ၊ အမျိုးသားတို့၊ သင်ကြားစေချင်၊ နိဒါန်းပြင်သည်။ ပြည်တွင်လူတို့ မှတ်ရာဖို့။ ။

၄။ ။ လူတို့တကာ၊ မှတ်စရာဟု၊ စဉ်လာနိဂုံး၊ မင်းစဉ်တုံး ၍ ပြုန်းပြုန်းဟင်းဟင်း၊ လင်းလင်းယခု၊ ရွှေမြောက်ဦးတွင် ပြုန်းလေစင်စစ်၊ အနှစ်သုံးဆယ်၊ ကျိန်းခန်းဝယ်လည်း၊ ငြိမ်ဖွယ် မမြင်၊ ပူပင်ဆင်းရဲ၊ ပြေးလေတောတောင်၊ ချောက်မြောင်တောင် ကြား၊ ဟိရငြားသော်၊ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၊ မြေကပေါက်သို့၊ ထွန်းတောက်ယခု၊ ရွှေမြောက်ဦးတွင်၊ ပေါင်းစုတည်ထောင်၊ ပြောင်ပြောင်ထွန်းပ သူရိယလျှင်၊ စိုးထနှစ်ဆယ်၊ ဆင့်ပေကိုယ် ထီး၊ လွန်လေပြီးသော်၊ မင်းကြီးသူရိယ၊ နာမတွင်ငြား၊ ထိုသည် သားကား၊ ထင်ရှားယင်းခါ၊ နရာဓိပတိ၊ ဘိသိက်မခံ၊ သားမွန် တစ်နှစ်၊ နေသည်ဖြစ်က၊ နဝပဝရ၊ ဝိဇလနှင့် ထိုမှလေးယောက် လွန်ပြီးနောက်မှ၊ စိုးထောက်မင်းစစ်၊ မတရာဇ်ဟု၊ ဘက်လှစ် မမြင်၊ ပြည်ရှင်အနိစ္စ၊ ခန္မာြွကသော် အဘယရာဇာ၊ စိုးပါနှစ် ဆယ်၊ ဝမ်းဝယ်ရင် ̧၊ မြင်သောသားကြီး၊ ထွန်းညီးယခု၊ သီရိ သုအား၊ စသည်ညီတော်၊ မှည့်ခေါ်နာမ၊ ပရမနှင့် သားဘသုံး ယောက်၊ လွန်ပြီးနောက်မှ၊ ဘုန်းတောက် မင်းလှ၊ အဘယရာ ဇာ၊ စိုးပါကိုးနှစ်၊ ကိုးလဖြစ်သည် ပစ်တုံခန္မာ၊ ထိုခါြွကသွား လွန်လေငြားသော်၊ ပုန်စားသောကြာ၊ စံလှာစည်းစိမ်၊ ရိပ်ငြိမ် ချမ်းသာ၊ မြို့ရပ်ရွာကို၊ စိုးပါတုံထ၊ သုမနလျှင်၊ အနိစ္စမင်းမှန်၊ ပြုလေပြန်သော်၊ တစ်ဖန်ပိုးရွှေ၊ နေတုံနန်းထက်၊ အရက်လေး ဆယ်၊ တွင်သည်နာမ၊ ဝိမလကို၊ တောင်ကအစုံ၊ ပုန်ကန်တုံ လာ၊ နန်းဘုံသာတွင်၊ ထိုခါတစ်နှစ်၊ စံပြီးလှစ်မှ၊ အချစ်ယှဉ် တော်၊ မျောက်သားတော်နှင့်၊ ရာဇာသဒိÛ၊ ထိုမင်းလှကား၊ နန်းကလျှင်စွာ၊ သက်လတ်ပါ၍၊ ကိုယ့်ရွာကိုယ့်ပြည်၊ ဒက္ခိနေဟု၊ သာသည်ဌာန၊ ရမ္ဇဝတီ၊ ညီညီးပြောင်ရွှန်း၊ ရမ်းဗြဲကျွန်းတွင်၊ ငြိမ်ချမ်းပျော်စံ၊ သဘင်ခံလျှင်၊ ခံသည်အကြား၊ ပြည်သူများနှင့်၊ ပု÷ဏားရဟန်း၊ တီးတီးမွန်းမျှ၊ သိန်းသန်းဗိုလ်လူ၊ ပြည်လုံးသူတို့၊ အယူမနီ၊ ဓားြွပန်စီကို၊ အညီအÒွတ်၊ မင်းပြုလတ်ဟု အထွတ် သံဒိုင်၊ မြို့ရခိုင်တွင်၊ မဏ္ဍိုင်ကြငှန်း၊ ပြည်ဦးစွန်းဟု၊ နန်းလည်း မတင်၊ မင်းပြုကျင်သည်၊ ခေါ်တွင်နာမ၊ မရစေ့စေ့၊ တစ်ဆယ့် ခြောက်ရက်၊ စံပျော်လျက်ပင်၊ ပြည်သျှင်သဒိÛ၊ တောင်ကတစ် ဖန်၊ ပြန်လတ်ပြန်၍၊ ပုန်ကန်သွေလှန်၊ မင်းပြုပြန်သည်၊ ကျော် တွန်တုံလိုက်၊ ဓမ္ဇရာဇ်ဟု၊ ခြောက်နှစ်အဝင်၊ ယင်းကပင်တည်း၊ ထက်ခွင်နတ်ပြည်၊ စုတေလေသော်၊ ယင်းပြည်ဌာန၊ ဒက္ခိဏ တွင်ငြား၊ တောင်စဉ်သားလျှင်၊ ကားကားယခု၊ မင်းပြုတုံပါ၊ မဟာသမ္ဇတ၊ နာမတွင်လှစ်၊ ထိုမင်းစစ်ကား၊ သုံးနှစ်စံပျော်၊ ဘုံနန်းပေါ်တွင်၊ နေပါကျင်လျက်၊ ထိုခါသက ̇ရာဇ်၊ စင်စစ်များ မြောင်၊ တစ်ထောင်တစ်ရာ၊ စွန်းပါလေးဆယ်၊ ခြောက်ခုဝယ် တွင်၊ ပြုဗေဎရှေ့ဘက်၊ နေထွက်ဘုရင်၊ ရွှေနန်းရှင်ကား၊ ရင်ခွင် ပိုက်ထား၊ သားကြီးအိမ်ရှေ့၊ မင်းကြီးနန်းလျာ၊ ဥပ‹ရာလျှင်၊ သားတော်သုံးပါး၊ ပြည်သူများနှင့်၊ လျှင်လျားမနေ၊ စစ်ထိုးချေဟု၊ နှုတ်ေြွခြွမက်ဟ၊ သံတော်ချသော်၊ ခဏချက်ချင်း၊ ဆင်မြင်းဗိုလ် ပါ၊ များစွာသူရဲး၊ ပေါင်းစည်းလုံခြုံ၊ အားလုံးသူနှင့်၊ ဥÛုံခြံရံ စစ်ထိုးပြန်သော် လျှင်ထန်စိုးပိုင်၊ မြို့ရခိုင်ကို၊ ပိုင်လေတုံပါ၊ မဟာသမ္ဇတ၊ မင်းကိုရ၍၊ ဥပရာဇာ၊ သားတော်သုံးယောက်၊ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ၊ ကိုယ့်ပြည်ရွာသို့၊ လျှင်စွာယူဆောင်၊ ဖိုးခေါင် ကျော်ငြား၊ မင်းဖျားအထံ၊ ရောက်လေပြန်သော်၊ သားမွန်အိမ် ရှေ့၊ ဆက်လေပြီးသည်။ ။ ပြည်ကြီးရခိုင် ပျက်သတည်း။