उर्दू (اردو) एगो हिन्द-आर्यभासा हे जे मुखरूप से दखिन एसियामे बोलल जाहे। ई पाकिस्थानके राष्ट्रीयभासा आउ सम्पर्कभासा हे, जने ई अङ्ग्रेजीके साथे-साथे एगो अधिकारिकभासो हे। भारतमे उर्दू एगो अठमा अनुसूची भासा हे जेकर स्थिति आउ सन्स्कृतिक बिरासतके भारतके सम्बिधानद्वारा मान्यता मिलल हे; एकरा कैयो भारतीय राज्जमे अधिकारिक दर्जो मिलल हे। नेपालमे उर्दू एगो पञ्जीकृत क्षेत्रीय बोली हे।
उर्दू भासाके हिन्दुस्थानीभासाके फारसीकृत रूपमे बर्नित करल गेलीहे; उर्दू आउ हिन्दी एगो सामान्य सन्स्कृत-प्राकृत-ब्युत्पन्न सब्दावली आधार, स्वर बिज्ञान, बाक्य रचना आउ ब्याकरन साझा करहे, जे ओखनीके बोलचालके सञ्चारके दौरान पारस्परिक रूपसे सुगम बनावहे। जबकि औपचारिक उर्दू फारसीसे साहित्यिक, राजनीतिक आउ प्रद्यौगिकी सब्दावली खीञ्चहे, औपचारिक हिन्दी ई सब पहलुके सन्स्कृतसे लेहे; फलस्सरूप, औपचारिकताके कारक बढ़ेपर दुनो भासाके पारस्परिक सुगमता परभावीरूपसे कम हो जाहे।