Wp/lus/Hlarelh 116

< Wp‎ | lus
Wp > lus > Hlarelh 116
Hlarelh 116
(Let Me Not to the Marriage of True Minds)

Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.[1]

–William Shakespeare-a

Shakespeare-a hlarelh 116-na hi kum 1609 kuma chhuah hmasak ber a ni a, a inthlûkmilphung hi Shakespeare-a hlarelh kalphung pangngai niin a-b-a-b c-d-c-d e-f-e-f g-g a ni.

Atìr phatah hian hë hla phuahtu hian hmangaihna dik kawng däla a din loh tùr thü a chham a. Engvang pawha a danglam hlek chuan hmangaihna chu hmangaihna dik lo a ni tih a sawi a ni. Hmangaihna chu a dingnghet tùr a ni a, a nuam leh a hrehawmah pawh a sài tùr a ni lo.

A tlar ruknaah hian lawngmite thil tihphung pakhat nèn hmangaihna a tehkhin a: Lawngmite tán hmar arsi rinawm taka a ëng fan ang bawk hian hmangaihna pawh a chùai tùr a ni lo. Hun liam leh chümîin a kentel hmelṭhatna chùai vàngin hmangaihna chu a rïral ve mai mai tùr a ni lo, tìin a sawi a ni. A tlar tàwp pahnih hmang hian Shakespeare-a chuan hmangaihna dik a awm lo a nih ngai chuan engmah a la ziak lova, tûmahin hmangaihna an la nei chhin ngäi bawk lo, tiin thudikkalh hmangin hmangaihna dik awmzia (amahin ziah a neih tawh miau avangin) a finfiah a ni.


Thuhlâkna edit