Wp/lki/امین گجری شاهو

< Wp‎ | lki
Wp > lki > امین گجری شاهو

امین گجری متخلص به شاهو در سال 1348 خورشیدی در روستای بیدسرخ صحنه به دنیا آمد چهار ساله بود که همراه خانواده به صحنه کوچ کردند و مراحل تحصیلی را تا پایان متوسطه در صحنه و دانشگاه را در همدان و تهران به پایان برد وی اکنون دبیر دبیرستانهای صحنه می باشدامین طبعی روان و استعداد ادبی سرشاری دارد وی تاکنون مجموعه اشعاری به زبان لکی همچون کژاوه آزیتی بار -خرمان خم _شو ناله سالان به زیور طبع آراسته و مجموعه ی نغمه ی مصلوب را به زبان فارسی چاپ نموده است.داستان رستم و سهراب را به لکی برگردانده و شیرین و فرهاد الماس خان کندوله ای را نیز چاپ نموده است.وی منظومه ی ضحاک و کاوه ی آهنگر اثر شاهرخ کاکاوند و نوفل و مجنون اثر میرزا شفیع کلیایی را با شرح و ترجمه ی فارسی تدوین نموده است . مجموعه ای از شعرای لک و کرد را با عنوان از بیستون تا دالا هو تدوین نموده و دیوان میرزا شفیع کلیایی و جنگنامه ی سالارالدوله و نظر علیخان امیر اشرف اثر نظر علیخان امیری نیای مادری اش را با برگزیده ی کلام یارسان تدوین و تنظیم نموده است


وات  وختی  مِردم  غسل  من  دریا        کرواسی  سفید  په ی   کفن   برّیا
آو  سا  آوردن   تاویتی    به    تار       لاشه م بر داشتن په ی ماوای مزار
یاران  یاوران   غلامان    خاصان         ژنان     کنیزان       زیبا رقاصان
هر  وه   آزیتی  هی   آقامین  رّو          روانه م کردن په ی گوشه ی گلکو
من  مدیم  خلقان   کتل    نوشانن          وه  بانگ   بی شرم   آقا  روشانن
ژنانم  ژه  زلف  مکندن  چپ چپ          خاک مدان وه سر هر وه توز و تپ
مامام  بکیشم  ناله ی  ژه  درون           تا  چاکرانم  یک  یک   حالی   بون
هی  هاوار نکن  مرمن شاتان نیم           مر من  خیل  گردان  سر سپاتان نیم
موینام  زوان  لمس  و  لال و کار          تکان   نموارو   پی   ادای     گفتار
آخر  جا  گیر  بیم  وه مغاک خاک          واو  سرای  تاریک  سرد   سهمناک
هر  کس  که  فیشتر اسرش دا اثر         چوار  بیل  فیشتر  خاکم  دا  وه   سر
چندین خلوار خاک جم بی وه لام دا        به  روی  آو  گلکو  سرد  و سیام  دا
جاگیر بیم نه جنب سرای خاموشان        هامسران   لوان   پی  یانه ی  ویشان
دیم یکی  ماچو هی شا یاران چین         هوریزا  (هریزه ی )تنیا  وه جا نمینین
تکان  دام  به  ویم هوریزام وه پا         بشکم    وه   یاران   نمینم   وه    جا
وینه ی مدهوشان مست باده ی می        پیشانیم    کویا   وه    سنگ     الحی
آوسا  دی  زانام   یقین     مردنم          سر  نه   سای   سرای   سکنا  بردنم
شو  آما   قورم   تکان  دا وه تاو          یا  عیسای   مسیح   و  نصیبت    ناو
فشار  دا  وه  من  ژه هر دو لاوا          سیاهیم  به  ته ر   کرد  وه      سیاوا
شیری  که  مادر کردوی وه تینیم           آو  شو   اثر   دا    اژ    نوک  بینیم
دو صورت آمان دو غضب فروش          چوین دو بلاچه ی شر آمان وه خروش
دستان  به  دسته ی  عمود    آگر          ژه  سرین   من   هر  دو  بین  حاضر
پرسان  ای بنده ی خام ،خام  خیال          ویت  آماده   کر   پی    جواو   سئوال
جسته م کردن راس ژه لای الحد دا         پی  پرسا  و  جواو  یکتای   احد     دا
اول    واچه    نام      پروردگارت         پیر   و   پیغمبر  ژه    کرده ی  کارت
نه  خدام  زانست  نه  طریقه ی دین        نه  پیشوا ی  داشم  نه  روی سرزمین
چوین  خداو  رسول  نیاشتم  به ویر        مواتی  جرگم    پیکنا         وه    تیر
نه رای پیشم داشت نه راگه ی  پسم        غیر ژه  گرز   نوی  کس  هانا ی رسم
دیم  ملکه ی  خشم پیچ آورد وه قین       کوپا    نه     فرقم       گرز     آتشین
آزای  سوخانم  به وینه ی خاشخاش        ژه  گرّه ی  آو  گرز  بی وه صد پراش
وات  اری  هی  ابله  کچ فکر  نادان        ژه  رای  راسی  رو  بی  دین    ایمان
مر  دیده ت  کو ر بی  ژه آثار حق         عنان     نفست    وردا    وه     مطلق
هفت   تاق   عرشت    بیهوده زانا؟         طومار    دینت    وه     سخره    وانا؟
بی   حساوت   دی   بی ستوین کاو؟         کرده ی   کردگار    نمامات   وه چاو؟
دل  وش  بین ژه دون دنیای باداباد؟         عاجزی   گورت   نماورد   به     یاد؟
ها   ایسا  بنوش  بچش  ضرب زور          تا نچوت   ژه   یاد   سرازیری   گور
ایدوات   وژ  نو  عمودی  ژه   جهر          پیکانه ی  سرم  ژه  روی  قین وقهر
سرم   گیژ   آورد   لیلاو   بی  دیدم          دیجوری  کیشا  پرده م  نه  روی چم
جسته ی شکسته م بردن په ی جحیم          ژه  شراره  نار  حلقه  بیم چوین جیم
هفت  طبق  دوزخ  پ ر ژه دود داخ          چم چم  موین  بی  سیای  سیا   زاخ
هاژه ی  باد  داخ  هفت عالم پر کرد          قیقه ی  عجایب  هوش  ژ ه سرم برد
پی  سکنای  دوزخ  من  کردن روان         آحاطه   کریام    وه     آگر     واران
گرّه  گرّ  آگر  بو    کزه ی      کواو         نه خورد نه خوراک نه پوشاک نه  خاو
شربتی چوی ژهر زویخ ژقنه ی موت         میوه ی  ژه   زقوم   پری  آو و  قوت
نیش   صد  هزار   مار    و کولاژدم          خاکستر   نیش    بیم   جامه   نیل خم
صد  هزار  گراز   یکصد   هزار شیر         هلمت   ماوردن    ناو   ماوای   سعیر
هر   پل    ژه   پلپوم   پلنگی مو رد          هر  ددی   سودای    چنی   من  مکرد


بِنچةک edit

https://web.archive.org/web/20130603032802/http://amingojari.blogfa.com/