Slog jest jedinica ustrojstva dlja reda zvukov molvy. Napriklad, slovo «voda» sostoji se iz 2 slogov: «vo» i «da». Slog obyčno sostavjaje iz jedra sloga (najčestěje, samoglaska) s opcionalnym početkovym i koncovym krajami (obyčno, suglaska).
Slogy često zaznačajut fonologične «osnovne česti» slov. One mogut vlivati ritm jezyka, jego prosodiju, jego poetičny metr i jego akcentne obrazcy.
Složno pismo načelo se prěd několiko stoletj do prvyh bukv. Najranše zapisane slogy sut na doskah, ktore napisane okolo 2800 do n. e. v šumerskom gradu Ur. Sa směna od piktogram k slogam byla nazvana «najvažnym probitjem v historijě pisma».[1]
Slovo, ktoro skladaje se iz jednogo sloga (ako medžuslovjansky «pes»), nazyvaje se jednosložnym. Podobne slova sut dvusložny dlja slova iz 2 slogov, trisložny dlja slova iz 3 slogov i mnogosložny dlja slov ili iz bolje čem 3 slogov, ili dlja kakyh-libo slov iz bolje čem jednogo sloga.
Iztočniky
edit- ↑ Geoffrey Blainey (2000). A Short History Of The World (na anglijskom). Penguin Press. ISBN 0-670-88036-1.
Vněšnje linky
edit- Tutoj članok imaje prěvod iz članka "Syllable" v Vikipediji na anglijskom (spis avtorov; dozvoljeńje CC BY-SA 4.0).