Wp/isv/Karosta

Karosta jest kvartal latyšskogo portnogo grada Liepaja, položeny ok. 10 km na sěveru od centra. Obsegaje bolje-menje jednu tretinu totalnoj povrhnje grada. Ime grada izvodi se iz latyšskogo kara osta, čto znači «vojenny port». V sovětskyh lětah Karosta byla zatvorjeny vojenny teren, glavno služeči sovětskym vojenno-morskym silam. Tutdenj značna čest kvartala jest bezljudna, ale jest popularna atrakcija za turistov.

Katedrala sv. Nikolaja

Baterija bunkerov

Stara vodna věža

Vojenny zatvor (tjurma)

Historija

Početok

Karosta byla sbudovana v lětah 1890–1906 po prikazu rosijskogo cara Aleksandra III} i jegovogo syna Nikolaja II, da by služil bezlednym portom za vojenno-morskyh sil. Nikolaj nadal mu ime «Port Aleksandra III». Prve budynky, ktore byli tam realizovane, byli četyri velike baterije bunkerov, ktore jednakože nikogda ne byli upotrěbjene i kratko prěd Prvoju vsesvětskoju vojnoju byli razrušene izbuhom. Vidime ješče sut razvaliny, iz ktoryh čest zapadla v morju.

V lětah 1900–1903 po prikazu Nikolaja II byla v Karostě takože sbudovana Morska katedrala sv. Nikolaja, imponujuči crkva s petju zlatymi kupolami, posvečena Nikolaju, svetomu hranitelju morjakov. Poslě nezavisimosti Latvije ona byl prěobračena v luteranska crkva, da by služila personelu latyšskyh vojenno-morskyh sil. Ješče dnes tuta katedrala jest največša pravoslavna crkva v Baltijskyh državah.

Sovětska era

V času Sovětskogo Sojuza Karosta byla važna baza za baltijsky flot, v ktoroj městili se 140 vojennyh korabov i 30 podvodnyh atomnyh lodij.

Od početka Karosta byla rosijska vojenna enklava na teritoriji Latvije. S susědnym gradom Liepajeju skoro ne bylo kakogokoli kontakta: Karosta byl zatvorjeny teren, v ktory gradžani grada ne iměli dostup i ktory iz pričin bezpečnosti daže ne byl pokazany na mnogyh kartah: ljudi prosto ne znali, čto nahodi se po drugoj straně kanala. Kvartala iměla vlastnu infrastrukturu, elektrocentralu, snabděnje vody, manež i školy. Kto htěl odpraviti poštnu kartu do susědnoj Liepaje, platil za to medžugradsku stavku 3 kopejek, ravnoliko, koliko platilo se za odpravjenje poštnoj karty do Vladivostoka; města stavka byla 1 kopejka. Standard žitja rosijskyh soldatov i jihnyh rodin byl značno vysši od standarda žitja ostalogo naseljenja grada.

Poslě prěvrata

Poslě razpada Sovětskogo Sojuza Latvija ponovno byla nezavisna. V 1994 g. rosijski vojenni byli prinudženi izjehati iz kraja. Takym sposobym Karosta utratila okolo 20 tys. svojih 26 tys. žiteljev i kvartal načel silno propadati: bylo vse veče oprazdnjenyh budynkov, bezrabotica byla ogromna i prěstupnosti bylo mnogo. Nyně samo jedna tretina Karosty jest obyvajema. Ostale često razpadli se i tutčas sut grad duhov, kde desetky mnogokvartirnyh blokov so slomjenymi oknami stali domen dikyh rastlin i drěv.

Tym ne menje, ili može hvala tomu, Karosta stala popularna atrakcija. Katedra sv. Nikolaja, ktora v sovětskyh časah služil sportnoju saloju, klubom i kinoteatrom, byla vrnuta latyšskoj pravoslavnoj crkvě i od devetdesetyh lět XX-ogo stolětja iznova služi za bogoslužbu. Ona stala važno město sustreč za ostalo rosijsko naseljenje Karosty i voznosi se vysoko nad prizračnym, opuščenym kvartalom. Byvši vojenny zatvor nyně jest muzej, po ktorym vooruženi provodniki v sovětskyh uniformah vodet publičnost. Iz pričiny neobyčnoj atmosfery Karosta takože jest privlěkateljno město za umětnikov.

Razvaliny v Karostě

• 
  Manež (vněšnji pogled)
• 
  Manež (vnutrišnji pogled)
• 
  Ruina
• 
  Bunker strčeči nad morjem
• 
• 
• 
• 

Vněšnje linky

• Karosta.lv
• "Liepāja Naval Port" (na anglijskom). Bylo arhivovano iz iztočnika 29 aprilja 2012.
• "Karosta". Bylo arhivovano iz iztočnika 23 avgusta 2014.
• "Karosta prison" (na anglijskom).
• van Steenbergen, Jan (2008). "Impressies uit Letland". Ablak, julij 2008 g. (na niderlandskom).

Iztočnik

• Tutoj članok imaje prěvod iz članka «Karosta» v Vikipediji na niderlandskom (spis avtorov; dozvoljeńje CC BY-SA 4.0).