Ὁ Ἰωάννης Μπίραγε (Γερμανιστί: Johannes Biereye, γενν. τῇ 10 Ἰουνίου 1860 ἐν Brücken-Hackpfüffel/ Σαξωνία-Άνχαλτ, τεθν. τῇ 19 Ἰανουαρίου 1949 ἐν τῇ Ἐρφούρτῃ) Γερμανὸς ἱστορικός τε καὶ παιδαγωγὸς ἦν.
Βίος edit
Ὁ Μπίραγε ἐξενέαζε ἐν Helme πρὶν ἐφοιτῶν τὸ Προτεσταντικὸν Συγκλητικὸν Γυμνάσιον (τόδε τὸ τότε ονομα: Königliches Gymnasium / Βασιλικὸν Γυμνάσιον) ἐν τῇ πρωτευούσῃ τῆς Θουριγγίας. Ἔπειτα ἐσπούδασε τὰς ἀρχαίας γλώσσας καὶ τὴν ἱστορίαν παρὰ τῷ Πανεπιστημίω τοῦ Χάλλε καὶ ἔλαχε τοῦ διδακτορικοῦ τίτλου θέματί τινι τῆς ἀρχαίας ἱστορίας.
Ἐγένετο καθηγητὴς. Τὴν πρώτην ἐργασίαν ειχε ἐν τῷ Niesky / Σαξωνία. Τῷ 1901 ἐπέστρεψατο εἰς τὴν κώμην Roßleben κειμένην οὐ μακρὰν ἀπὸ τοῦ χώρου γεννήσεως καὶ ἐγένετο διδάσκαλος ἐν τῷ μοναχικῷ σχολείῳ. Ολίγον χρόνον μετὰ ἦλθε εἰς τὸ Βασιλικὸν Γυμνάσιον τῆς Ἐρφούρτης. Ἐκεὶ συνέχειαν ἐγραψε τὴν Ἱστορίαν τῆς Ἐρφούρτης (Geschichte der Stadt Erfurt). Τῷ ἰδίῳ ἔτει 1908 αἰρετιᾶται διευθυντὴς τοῦ σχολείου. Τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἡ ἀκαδημία Akademie Gemeinnütziger Wissenschaften ἀνέδειξε αὐτὸν ἀντιπρόεδρον.
Μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιον Πόλεμον τῷ 1919 ἐπονεῖτο ὑπὲρ τὴν ἵδρυσιν Λαϊκοῦ πανεπιστημίου ἐν Ἐρφούρτη. Ἐγένετο ἐπίσης πρόεδρος τῆς ἱστορικῶν ἑταιρίας Verein für die Geschichte und Altertumskunde. Τῷ 1925 ἐξελέχθη ἡγεμὼν τῆς ἑταιρίας Bibliotheksgesellschaft καὶ τῷ 1930 ἐς τέλος πρόεδρος τῆς Ἀκαδημίας, διάδοχος ὦν τοῦ Friedrich Wilhelm Prinz von Preußen, ὃς τέθνηκεν ἐν 1925. Αὐτὸ τὸ ἀξίωμα κατείχε μέχρι τοῦ ετους 1945.
Τὸ ἔργον αὐτοῦ περὶ τῆς τῆς Ἐρφούρτης ἱστορίας παρέμεινε ἡμιτελές.
Βραβεῖα edit
Τῷ 1927 ἐγένετο ἐπίτιμος διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Χάλλε.
Πηγή edit
Ἄρθρον μετὰ τοῦ τίτλου Johannes Biereye τῆς Γερμανικῆς Βικιπαιδείας