Ὁ Ἰωάννης Χριστόφορος Φρειδερῖκος Σχιλλέριος (γερμανιστί: Johann Christoph Friedrich (von) Schiller [ˈjoːhan ˈkʁɪstɔf ˈfʁiːdʁɪç fɔn ˈʃɪlɐ], γενν. τῇ 10 Νοεμβρίου 1759 ἐν τῇ Oὐιρτεμβεργίᾳ, τεθν. τῇ 9 Μαΐου 1805 ἐν τῇ Οὐιμάρη) ἦν γερμανικός θεατρικὸς συγγραφεύς, ποιητὴς καὶ ἱστορικός.
Βίος edit
Ὁ Σχιλλέριος ὁ πρῶτος μέγας ἐπιτροπαῖος τοῦ ῥομαντικοῦ κινήματος ἦν. Τὸ πρῶτον θεατρικὸν ἔργον, ὅ ἔγραψε νεώτατος ὤν, ἀποτελεῖ σημεῖον καὶ σύμβολον ἐν τῇ τοῦ θεάτρου ἱστορίᾳ, καίπερ λάθη ἔχον (καθ᾽ ἑαυτοῦ ὕστερον ἰδίαν ὁμολογίαν).
Ἐνθουσιασμῷ τῶν εἴκοσι χρόνων αὐτοῦ, ὁ Σχιλλέριος ἔτυχε διδοὺς εἰς τὸν κόσμον τὰ πρῶτα μηνύματα τοῦ νέου κινήματος. Ὁ γὰρ ῥομαντισμὸς ἐκήρυξε τὴν ἀγάπην τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐλευθερίας, κολάζειν τοὺς ὑπαιτίους, ἐᾶν ζῆν ὅλους, δίδοσθαι ἐλπίδα τοῖς πᾶσι εἰς τὸ αὔριον εὐτυχές. Τῷ δράματι Τῶν λῃστῶν προβάλλει ἀκριβῶς τὰς ἐννοίας ταύτας, πάλης τινός τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τῆς ἀδίκου κοινωνίας.
Ἐν τοῖς ἐνιαυτοῖς 1783 ἄχρις 1787 ἐγράφησαν τὰ ἑπόμενα δύο ἔργα: Die Verschwörung des Fiesco καὶ Kabale und Liebe. Τούτοις τοῖς ἔργοις ὁ ποιητὴς ἄγεται παρὰ τοὺς αὐλικούς, οἵτινες τοῖς κακουργήμασι ἑαυτῶν ἐγκλήματα ἀπὸ τοῦ κόσμου λαμβάνουσιν. Ὁ Σχιλλέριος ἄρχεται διαγράψας ῥᾷον τοὺς χαρακτῆρας καὶ πράξας προσωπικὰς ἀναλύσεις βαθυτάτας.
Ἔγραψε καὶ ἄλλα ἔργα ὑψίστης ποιότητος αὐστηρῶς διατηρῶν τὰ ἰδανικὰ ἑαυτοῦ, ὅπως π.χ. τὸ Don Karlos, τὸ Maria Stuart, τὸ Wilhelm Tell. Ἐν τοῖς ἔργοις αὐτοῦ εὐφυῶς ἔχει πρὸς τὸ σκηνικόν ἰδίωμα. Συνεχῶς διατηρεῖ τὰς στιγμάς τὰς δραματικάς, μηνύματα καὶ διδάγματα τοῦ μεγάλου Γουλιέλμου Σαιξπήρου.
Ἡ φιλία τοῦ Σχιλλερίου μετὰ τοῦ Γοιθίου αὐτῷ σφόδρα ἐπέδρασεν. Ὁ Γοίθιος αὐτῷ ἦν οὐ μόνον ἄριστος φίλος ἀλλὰ καὶ ἐρίτιμος σύμβουλος, ἔνθερμος σύντροφος θρασύνων αὐτὸν ἐν χαλεπαῖς στιγμαῖς τῆς ζωῆς. Ἅμα τῷ Γοιθίῳ, τῷ ἔτει 1799, ὁ Σχιλλέριος ὑπεύθυνος τῶν παραστάσεων τοῦ Αὐλικοῦ Θεάτρου τῆς Οὐιμάρης ἐγένετο.
Ἔργα (ἐκλογή) edit
Δράματα edit
- Die Räuber, 1781
- Kabale und Liebe, 1783
- Die Verschwörung des Fiesco zu Genua, 1784
- Don Karlos, 1787
- Wallenstein. Trilogie: Wallensteins Lager, Die Piccolomini, Wallensteins Tod, 1800
- Maria Stuart, 1800
- Die Jungfrau von Orleans, 1801
- Die Braut von Messina, 1803
- Wilhelm Tell, 1804
Λυρική ποίησις edit
- An die Freude, 1786
- Die Götter Griechenlandes, 1788 & 1800
- Hektors Abschied, 1790
- Das verschleierte Bild zu Sais, 1795
- Der Handschuh, 1797
- Der Taucher (Ο βουτηχτής), 1797
- Die Kraniche des Ibykus, 1797
- Der Ring des Polykrates, 1798
- Die Bürgschaft, 1798
- Das Lied von der Glocke, 1799
- Nänie, 1800
- Klage der Ceres
Ἱστορία edit
- Geschichte des Abfalls der vereinigten Niederlande von der spanischen Regierung, 1788
- Geschichte des dreißigjährigen Kriegs, 1790
- Über Völkerwanderung, Kreuzzüge und Mittelalter
Φιλοσοφία edit
- Der Spaziergang unter den Linden,1782
- Über die ästhetische Erziehung des Menschen in einer Reihe von Briefen, 1795
- Über naive und sentimentalische Dichtung, 1795
Μεταφράσεις edit
- Ευριπίδης, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι
- William Shakespeare, Macbeth, 1800
- Jean Racine, Phèdre, 1805
- Carlo Gozzi, Turandot, 1801
Ὁ Σχιλλέριος καὶ ἡ μουσική edit
Τὸ τέταρτον μέρος τῆς ἐνάτης Συμφωνίας τοῦ Λουδοβίκου Βηθούενος, ὅ καὶ Ὕμνος τῇ Χαρᾷ (γερμανιστί: An die Freude) κέκληται, μελοποίησίς ἐστιν τῶν στίχων τοῦ Σχιλλερίου. Ἐκ στίχων τοῦ ποιητοῦ ἀναρτᾶται ἐπίσης τὸ χορωδιακὸν ἔργον "Nänie" τοῦ Ἰωάννου Βράμου (Johannes Brahms). Ἐννέα ποιήματα αὐτοῦ, ἐπίσης, παρεσκευάσατο ὁ Φραγκίσκος Σουβέρτος (Franz Schubert) ἐν τῇ συλλογῇ "Lieder". Μελοδράματα γελοῖά τινα τῶν Ἰωσήφου Οὐερδίου (Giuseppe Verdi) (I masnadieri - Λῃσταί, Giovanna d'Arco - Ἡ Παρθένος τῆς Ὀρλεάνης, Luisa Miller - Ῥαδιουργία καὶ ἔρως, Don Carlos), τοῦ Καιετάνου Δονισεττίου (Gaetano Donizetti) (Μαρία Στούαρτ) καὶ τοῦ Ἰωακείμου Ῥοσσινίου (Gioachino Rossini) (Γουλιέλμος Τέλλος) ἀναρτῶνται ἐξ ἔργων τοῦ Σχιλλερίου ἀναμφιβόλως.
Πηγή edit
Ἐξωτερικοὶ σύνδεσμοι edit
|
Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Φρειδερίκου Σχιλλερίου |
Ἔργα τοῦ Σχιλλερίου ἐν τῷ δικτύῳ