Οἰδιπόδειά ἐστι κυκλικὸν περὶ τοῦ τοῦ Οἰδίποδος γένους ποίημα ὃ ἐπιγραφή τις (IG 14.1292 ii11) ὑπὸ Κιναίθωνος πεποιημένον φησίν.
Τὰ ἐν τούτῳ τῷ ποιήματι
editΠερὶ τῶν ἐν αὐτῷ δύο μόνα φανερά ἐστι, ὡς ἡ μὲν Σφίγξ « ἀναρπάζουσα μικροὺς καὶ μεγάλους κατήσθιεν, ἐν οἷς καὶ τὸν Κρέοντος παῖδα » [1] καὶ ὡς οἱ τοῦ Οἰδίποδος παῖδες οὐκ ἐκ τῆς Ἰοκάστης αὐτοῦ μητρὸς οὔσης γενέσθαι, ἀλλὰ ἐκ τῆς πρότερον γεγαμημένης Εὐρυγανείας[2]
Περὶ τῶν περὶ Θηβαίων κυκλικῶν
editΤοῦτο δὲ τὸ ποίημα ἐκ τῶν περὶ Θηβαικῶν κυκλικῶν ποιημάτων ἐστίν. Ἐν γὰρ ταὐτῷ Θηβαικῷ κύκλῳ ἔνεισι καὶ ἡ Θηβαΐς, οἱ Ἐπίγονοι καὶ ἡ Ἀλκμεωνίς.