Wp/grc/Ναὸς Ἁγίου Πέτρου (Ἐρφούρτη)

Ἡ Πνὺξ τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἐν τῇ Ἐρφούρτη (Γερμανιστί: Petersberg) ἦν ήδη ἐν ταῖς ἀρχαίς τοῦ μεσαιωνικού χρόνου τόπος μεγάλης διοικητικής, στρατιωτικής καὶ λειτουργικής βαρύτητος. Ἐνταύθα τῷ έτει 706 ἱδρυθή τὸ μόνον μοναστήριον πρὸς τὴν ἑσπέραν τοῦ Ῥήνου καὶ πρὸς βορέαν τοῦ Μάιν ὄν. Ύστερον ώδε ίσως παλατινάτον Καρολίγγειον καὶ Ὀθωνικικόν ἦν.

Ἱστορία

Βέβαιόν ἐστίν ότι τῷ έτει 1060 ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Μαγεντίας Σίγκφριντ Α'(1060-1084) διελύσατο συνέλευσιν κληρικήν κτισόμενος μονήν τινα. Τὸ νέον μοναστήριον δέσμους είχε εἰς τὸ μεταρρυθμιστοκόν πνεύμα τοῦ Κλυνύ ἐν τῇ Βουργουνδίᾳ. Καὶ σήμερον ῥαδίως ἀναγιγνώσκεται ἐν τῇ τοῦ ναού κατασκευή - ἡ τοῦ ἱερού ἐγκαίνισις ἦν τῷ έτει 1147 - τούτο τὸ νέον πνεύμα. Ἡ βασιλική δε ἰσχυρά καὶ τριών θολών ἐστιν ἐν πύλωσι ὑποστηρισμένη μετά ὠραιῶν ἀψίδων πρὸς τὴν κόνχην καὶ δυοίν εἰς τὴν πόλιν βλεπόντων πύργων.

Ἡ ἐπί τῶν πύργων πρόσοψις κατελύθη τῇ ἀρχή τοῦ 19οῦ αἰώνος καὶ ἡ κεντρική καμάρα ἰσούτο τῷ τῶν πλαγίων ναρθήκων ύψει. Τώδε τῷ σχήματι τῷ τμηθέντι τὸ πάλαι μέγεθος τε καὶ τὴν πρώτεραν ἀξίαν τούτου τοῦ ναού αἰσθάνεσθαι δύσπορόν είη ἄν. Πράγμαμτι, τήνδε τὴν ἁμμοπετρινήν δομήν ἐκτέλεσαν ἐν εὐμορφία τότε μοναδική ἐν τῇ Κεντρική Γερμανίᾳ.

Η μονή τω έτει 1800 περίπου

Διήγησις

Τῷ 12ῷ αἰώνι, ἡ μονή είχε τὴν πρώτην άνθισιν. Παρά τοῦ χωροκομητικού μοναστηρίου τοῦ τάγματος τῶν Βενεδικτίνων ἐν τῇ κώμῃ Ραϊνχαρτσμπρούν/Reinhardsbrunn (ἐγγύ τοῦ Φριντριχσρόντα/Friedrichsroda) τὰ ἱερά ἐπί τῇ τῆς Ἐρφρούρτης πνυγί ἦν άγαν ἀξία ἐν όλῃ τῇ Θουριγγίᾳ καὶ ἡγήθησαν ἐν τοῖς πολύ κορυφαίοις μοναστηρίους πάσης τῆς βασιλείας. Ἐν πολλοίς ὑποκαταστήμασι συνεστήσατο, ἐν μερικοίς τόποις ἦσαν καὶ ἡγουμένοι ὑπήκοοι. Ἐν τοῖς γραφείοις ἐγράφησαν λειτουργικά, θεολογικά, χρονικά καὶ ἀλλοία έργα, ἃ συχνώς καλώς εἰκονογραφήμενα, χειρουργούμενα καὶ δέμενα ήσαν. Φανερόν ἐστι έργα πολλά τῇ ἰδίᾳ βιβλιοθήκῃ πεφυκέναι. Ἀλλά μέρος καὶ εἰς άλλας βιβλιοθήκας ήλθε, αἳ παρηγγείλκεσαν. Μετά περίοδον φθοράς, τὸ μοναστήριον ανεώξατο εἰς τὸ τέλος τοῦ 15οῦ πρὸς νέον τι μεταρρυθμιστικόν κίνημα ἀπό τοῦ Μπούρσφελτ/Bursfeld ἐλθόν, ὁποίου οἱ πρωταγωνισταί οἱ μοναχοί τῆς Ἐρφούρτης μετά μικρόν χρόνον ἐγένοντο.

Ὁ μοναστική κανών αύθις ἠκολούθη, ἡ οἰκονομία αὐστηρώς ήχθη, ἡ πνευματική ζωή ἐκαινώθη. Ἱστοριογραφίας ἐπιμέλεια καὶ παραγωγή βιβλίων ὑπάρχουσιν - τὰ βιβλία καὶ κατά τὴν τοῦ Γουτεμβεργίου μέθοδον ἐγένοντο. Μικρόν χρονικόν διάστημα ἡ μονή πάλιν ἦν εὐκλεής ἐπιστημικός τόπος πρὶν τὸ μοναστήριον τῇ ἀρχῇ τοὗ 19οῦ αἰώνος διαλυθή μετά τοὺς πολέμους κατά τὸν Ναπολέοντα. Τῆς μονής ἐξ όλου ἀφανισθείσης παρέμεινε μόνον τὸ ἱερόν ὃ χρήσιμον ἦν ἀποθήκης ένεκα. Τήμερον ὁ πάλαι ναός στεγάζει καλλιτεχνικάς ἐκθέσεις τοῦ Forum konkrete Kunst.

Πηγή

Sparkassen-Kulturstiftung Hessen-Thüringen (ed.): Kulturelle Entdeckungen. Thüringen. Band 3, 2010, ISBN 978-3-7954-2461-9, σ. 76-77

Εξωτερικοί σύδεσμοι

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Ναού Ἁγίου Πέτρου τῆς Ἐρφούρτης