Wp/grc/Μπάουχαους

Tὸ κρατικὸν Μπάουχαους ( Γερμανιστί· Staatliches Bauhaus), νῦν "Πανεπιστήμιον Μπάουχαους / Bauhaus-Universität Weimar, Hochschule mit Werkstätten für gestaltendes Handwerk, Architektur und bildende Künste", ἀποφασιστικὴν ἐπίδρασιν εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῆς συγχρόνου ἀρχιτεκτονικῆς καὶ τοῦ συγχρόνου βιομηχανικού σχεδιασμοῦ εἶχεν.

Ἱστορία

Τὸ Bauhaus ἱδρύθη τῷ ἔτει 1919 παρὰ τοῦ Βάλτερ Γκρόπιους μετὰ συγχώνευσιν τῆς Ἄκαδημίας Καλῶν Τεχνῶν καὶ τῆς Σχολῆς Ἐφαρμοσμένων Τεχνῶν τοῦ Ἀνρ Βὰν Ντὲ Βέλντε ἐν τῇ Βαϊμάρῃ. Τῇ ἀρχῇ ὑπεστηρίζετο τὸ πανεπιστήμιον εἰς τὰς ἐπαναστατικὰς ἰδέας τοῦ William Morris καὶ εἰς τὰς θέσεις τοῦ κινήματος "Arts and Crafts Movement", ὃ ἐβούλετο νέαν ἕνοωσιν μεταξὺ τέχνης καὶ χειροτεχνίας.

Τὴν θέσιν ταύτην ἐπανέλαβε ὁ Γκρόπιους διακέρηξει δημοσιευθείσῃ τῷ ἰδίῳ χρόνῳ ὡς ἡ ἵδρυσις τοῦ Bauhaus, ᾧ ᾔτεῖτο περίληψις τῶν καλῶν τεχνῶν ὑπεχούσης τῆς ἀρχιτεκτονικῆς τε καὶ νέα δόμημα ὑπὲρ τῷ μέλλοντι. Ἐπὶ τοῦτο διέδωκε ὁ Γρόπιους τὴν ἑνότητα αἰσθητικῶν εὐχαρίστων μορφῶν καὶ λειτουργίας. Οὕτως διατύπωσε τὴν βασικὸν ἀξίωμα τοῦ Μπάουχαους.

Τὴν τοῦ ζωγράφου Ἰωάννου Itten (1888-1967) εἰσαγωγικὴν θεωρίαν ἠκολούθειν ἐκτεταμένη μορφολογία, τὰ δύο ἀναγκαίαι προϋποθέσεις διὰ τὴν συμμετοχὴν ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις τοῖς πανεπιστιμικοῖς. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἐτῶν 1920, τὸ Bauhaus περισσότερον μακριὰν ἐγένετο ἀπὸ τοῦ ἐξπρεσιονισμοῦ (μὴ τυχαίως ἔδειξε ἡ διαδήλωσις τοῦ Γκρόπιους τοῦ ἔτους 1919 ξυλογραφίαν τινά τοῦ Lyonel Feininger) πρὸς προστήρησιν βιομηχανικῆς πρακτικότητος σχεδιασμοῦ. Ὥστε, ἡ ἐκπαίδευσις τῶν τεχνικῶν δεξιοτήτων συνδεῖται παραλλήλως ταῖς δεξιότησι πρακτικαῖς.

Μετακόμισις

Τῷ 1925 τὸ Bauhaus μετένεγκον εἰς τὴν πόλιν Ντέσαου τῆς Σαξονία-Άνχαλτ ὥσπερ ἀνώτατον ἐκπαιδευτικὸν ἵδρυμα Hochschule für Gestaltung. Βάλτερ Γκρόπιους σχεδίασε τὰ ἁπλῆ λειτουργικὰ οἰκήματα ἐκεί (ἐργαστήρια, σχόλαι, κατοικίαι) στοιχείοις ὑαλικοῖς καὶ τσιμέντο στοιχεία. Εἰς τὸ Ντέσαου ἡ λειτουργικότης ἐγένετο πλέον καὶ πλέον ἀξία, ὅτε Hannes Meyer (1889-1954) τῷ ἔτει 1928 ἀντικατέστη τὸν Gropius ὡς ἄρχων.

Τοῦτο ἤλλαξε τῷ 1930 ὑπὸ τῆς διευθύνσεως τοῦ Ludwig Mies van der Rohe, ὃ (ἐν ἀντίθεσει εἰς τὸν πολιτικῶς προσηλωμένον Meyer). Οὕτος ὁ ἄνθρωπος ἐδίδειν πάλιν βάσιν εἰς μᾶλλον μορφικὴν αἰσθητικήν. Τέτοια ἀπολιτικὴ στάσις, ὅμως, οὐ ἐκωλυσε ἀπόρριψιν αὐτοῦ ὑπὸ τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν.

Τῷ ἔτει 1932 ἔκλεισαν τὸ Bauhaus Dessau: καίπερ μετακομισθὲν εἰς τὸ Βερολῖνον ὄλιγον χρόνον τὸ τέλος ὁριστικὸν ἧν τῷ 1933. Μέχρι τότε, οἱ ὑπάλληλοι ἧσαν Lyonel Feininger, Gerhard Marcks, Paul Klee, Oskar Schlemmer, Βασίλι Καντίνσκι, ο László Moholy-Nagy, Josef Albers, Herbert Bayer και Marcel Breuer. Ὁ ῥύθμος αὐτῶν σημαντικὸς ἧν μάλιστα ὑπὲρ ἀρχιτεκτούσι καὶ ζωγράφοις ὅλης τῆς γῆς. Αἱ θεωρίαι τοῦ Itten καὶ τοῖς νῦν φοιτηταῖς βασικαὶ νομίζονται.

Ἐν τῷ Ντάρμστατ ἐτέυχον τῷ 1961 Bauhaus-Ἀρχεῖνο, ὃ ἦλθε τῷ 1971 εἰς τὴν Γερμανικὴν πρωτεύουσαν, καὶ ἔτη ἑπτὰ ὕστερον μετακομίσθη ἐν δόμην σκεδιασθείσαν ὑπὸ τοῦ Γκρόπιους ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου ἐγγὺς τοῦ Landwehrkanal.

Πηγή

Köster, Thomas: "Bauhaus, Staatliches", παρὰ τῷ Microsoft Encarta 2007 Enzyklopädie, Microsoft Corporation, 2006 (DVD)

Ἐξωτερικοὶ σύνδεσμοι

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Μπάουχαους