Rođen je 26. maja 1914. godine na Cetinju u porodici Mihaila Biljanovića. Otac mu je držao kafanu Biljanovića na Cetinju. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je na Cetinju. U radnički i omladinski pokret uključuje se kao đak cetinjske gimnazije. Učesnik je u štrajkovima đaka 1932/33. godine i zbog tih aktivnosti isključen je iz sedmog razreda gimnazije, koji je morao da završi u gimnaziji u Kotoru. Član KPJ postao je u maju 1934. godine na Cetinju. Tehnički fakultet je upisao 1934. godine u Zagrebu. Na fakultetu je bio partijski aktivan, postao je sekretar fakultetskog komiteta. Učesnik je brojnih sukoba sa policijom, procesuiran je više puta i zatvaran. Za sekretara Univerzitetskog komiteta i člana Mjesnog komiteta KP Hrvatske u Zagrebu izabran je 1940. godine. Aprilski rat i slom 1941. godine dočekao je u zatvoru u Zagrebu, odakle su ga policijski pripadnici NDH uz pratnju sproveli u Crnu Goru da ga odvedu u neki od crnogorskih zatvora. Na putu prema Crnoj Gori uspijeva da pobjegne iz voza i dolazi na Cetinje. Direktivom partije učestvuje u pripremi ustanka u cetinjskom srezu 1941. godine. U ustanku 13. jula, Biljanović je učestvovao u borbama na Lovćenu. Postavljen je za sekretara Mjesnog komiteta u Baru. Tokom novembra 1941. godine postao je komesar čete u Lovćenskom bataljonu sa kojim je učestvovao u napadu na Pljevlja 1. decembra 1941. godine. Odlukom partije, vraćen je na rad u cetinjski okrug, na mjesto sekretara Mjesnog komiteta u Baru. U maju 1942. godine postavljen je za zamjenika političkog komesara Lovćenskog odreda. Mjesec dana nakon toga, određen je za rad u pozadini. Ubrzo je postavljen za sekretara Okružnog komiteta KPJ za Cetinje i na ovoj dužnosti ostao do oktobra 1944. godine. Tokom ovih aktivnosti vodio je borbu sa neprijateljem, boravio u cetinjskim pećinama i kršima, dok je noću odlazio od mjesta do mjesta, organizovao vezu sa gradovima i komitetima. Organizuje propagandni rad, održava vezu sa oslobođenom teritorijom, radi na formiranju oružanih grupa i obnavljanju Lovćenskog odreda. U pozadini radi na organizovanju omladine, stvaranju Narodnog fronta i vlasti. Kao iskusni aktivista postao je član Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru. Od oktobra 1944. godine preuzeo je odgovorne dužnosti u OZN u Beogradu. Bio je načelnik uprave u Ministarstvu unutrašnjih poslova Jugoslavije Imao je čin general-majora u rezervi. Nakon rata je bio član Izvršnog komiteta Centralnog komiteta SK Crne Gore do 1959. godine. Član Centralnog komiteta SK Crne Gore bio je do 1965. godine. Nakon toga, jedno vrijeme je bio potpredśednik Izvršnog vijeća Crne Gore, pa sekretar Sekretarijata za opštu upravu SIV-a, potom predśednik Komisije Savezne skupštine za predstavke i pritužbe, dugogodišnji član Politbiroa i dr. Proglašen je za narodnog heroja 27. novembra 1953. godine, nosilac je Partizanske spomenice, a odlikovan je Ordenom partizanske zvijezde sa zlatnim vijencem i mnogim drugim visokim odlikovanjima.. Umro je u Beogradu 27. marta 1972. godine.
Poveznice edit
Izvori edit
Martinovic, Srđa, Crnogorska vojna elita JNA 1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.