Risto Ratković (Bijelo Polje, 1903. – Beograd, 1954) crnogorski je književnik i jedan od prvih romansijera na našim prostorima.
Biografija
editRisto Ratković je rođen u Bijelom Polju. Srednjoškolsko obrazovanje je završio u Novom Pazaru, a nakon toga upisao i završio Filozofski fakultet u Beogradu. Budući da se u tome periodu razvijaju mnogi novi književni pravci, a samim tim listovi i časopisi posvećeni književnosti, Ratković će se razvijati u krugu mladih pisaca u Beogradu, koji će uticati na njega. Po završenome fakultetu, Ratković je radio u Ministarstvu prosvjete i Ministarstvu spoljašnjih poslova u periodu od 1927. do 1931. godine. Od 1938. godine do završetka Drugog svjetskog rata radio je u diplomatskoj službi u inostranstvu (Francuska, Sovjetski Savez, Egipat). Osim što je sarađivao u brojnim listovima i časopisima, Ratković će ostati upamćen po svojoj poeziji i prozi. Neke njegove pjesme se mogu uklopiti u nadrealistički književni korpus, dok neke pripadaju socijalnoj literaturi, koja je tada bila na snazi. Kod Ratkovića nema prave ljubavne poezije, ali neki treptaji ljubavne čežnje su ipak prisutni u njegovoj poeziji. Za njega su poezija i poetski izraz bili ključ do dužih narativnih ostvarenja, pripovijetki i romana. Ratković je bio i jedan od pokretača časopisa Večnost, uz finansijsku pomoć Moni de Bulija, koji je sadržavao dadaističko-nadrealističke i socijalne elemente. Od 1973. godine u okviru „Ratkovićevih večeri poezije“ dodjeljuje se književna nagrada pod imenom Nagrada Risto Ratković. Risto Ratković preminuo je u Beogradu 1954. godine.
Djela
edit- Mrtve rukavice, pjesme, Beograd, 1927.
- Leviatan, poema, Beograd, 1927.
- Ćutanja o književnosti, skice, Beograd, 1928.
- Zoraj, tragedija, Beograd, 1929.
- Nevidbog, roman, Beograd, 1933.
- Dodiri, pjesme, Beograd, 1952.
- Sa Orijenta, pjesme, Beograd, 1955.
Izvor
edit- Nikola Racković, Leksikon crnogorske kulture, DOB, Podgorica, 2009.
- Slobodan Kalezić, Crnogorska književnost u književnoj kritici V, UCG, Podgorica, 2002.