Rođen je 29. juna 1915. godine u Rijeci Crnojevića, kod Cetinja u porodici Vida Brajovića. Njegovi roditelji ubrzo su se preselili iz Crne Gore na Kosovo i Metohiju. U Peći je završio osnovnu školu i gimnaziju. U gimnaziji je postao simpatizer radničkog pokreta i učestvovao u štrajkovima i demonstracijama pećkih gimnazijalaca. Vojnu akademiju upisao je 1937. godine a diplomirao je 1940. godine kada je proizveden u vazduhoplovnog potporučnika.
Nakon Aprilskog rata i kapitulacije, odbio je da ide u Veliku Britaniju sa ostalim oficirima. U ljeto 1941. godine nakon izbijanja ustanka priključio se ustanicima u Peći. Postao je komandant Metohijskog pozadinskog partizanskog odreda. U februaru 1942. godine postao je član KPJ da bi u martu 1942. godine po direktivi KPJ prešao na ilegalan rad u Đakovicu, a kasnije otišao na Šaru i radio na pitanjima vojne organizacije. Početkom 1943. godine postao je komandant Karadačkog odreda, nešto kasnije komandant Šarplaninskog odreda. Poslije kratkog vremena odred se pretvorio u Makedonsko-¬kosovski odred, koji se preko Šare i Koraba probio u Ljumu. U blokiranoj Peškopeji Brajović je rukovodio odbranom grada i njegovim oslobođenjem. Poslije toga postao je komandant Kosovskih bataljona, a no¬vembra 1943. komandant Prve makedonsko-kosovske udarne brigade, koja je učestvovala u nizu borbi kroz Makedoniju, Albaniju i Grčku. Juna 1944. godine, postao je komandant Prve kosovske udarne brigade, septembra komandant Četrdeset osme divizije, a zatim komandant Operativne zone Makedonije. Oktobra iste godine, je postao komandant Šesnaestog korpusa, i na kraju, zamjenik komandanta Operativnog štaba za Kosovo i Metohiju. Istakao se u svim borbama, ali je naročito bio zapažen u borbama kod Kičeva, Debra, Peškopeje, u Grčkoj, u oslobođenju Prilepa. Njegova sposobnost i upornost posebno su došle do izražaja 1944. godine u Februarskom pohodu. Tada je brigada za 14 dana neprekidne borbe probila nekoliko obruča prevalivši preko 300 kilometara. Bio je pismeno pohvaljen od Glavnog štaba NOV i PO Makedonije. Neposredno je rukovodio operacijama za oslobođenje Śeverne Makedonije i posebno operacijom za oslo¬bođenje Skoplja. U borbi protiv balista, februara 1945. godine, teško je ranjen. Od te rane izgubio je nogu.
Nakon rata završio je Višu vojnu akademiju JNA. Biran je za narodnog poslanika u Skupštini SR Srbije. Penzionisan je u činu general-pukovnika JNA 1973. Bio je oženjen Sašom Brajović, sa kojom je imao ćerku Ljiljanu i sinove Vidoja i Dragana. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine. Umro je 20. novembra 1991. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Poveznice edit
Izvori edit
- Martinovic, Srđa, Crnogorska vojna elita JNA 1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.