O istoriji manastira nema mnogo podataka. Očuvalo se nekoliko informacija iz XIV stoljeća. Godine 1538. manastir je oštećen u ratu protiv Hajredina Barbarose, pa je obnovljen, a 1657. godine porušen je po nalogu Venecije, da ga Turci ne bi koristili kao utvrđenje u borbi protiv Kotora, pošto se nalazi izvan grada, u blizini gradskih zidova. Godine 1954. otkriveni su na istočnom prilazu grada ostaci manastira.
Opis
editU toku narednih godina otkopani su ostaci zidova crkve i dijelova drugih manastirskih zgrada Zidovi su se očuvali u malim visinama. Crkva je jednobrodna građevina većih razmjera (unutrašnje mjere naosa su 41 X 8,5 m). Njen oltarski prostor na istočnoj strani u osnovi ima oblik kvadrata. Uz sjevernu stranu istočnog dijela naosa dograđeni je kapela, koja ima iznutra polukružnu a spoljka trostranu apsidu. Tankim poprečnim zidom, u kome je na sredini ostavljen prolaz, naos je podijeljen u dva dijela. Po analogiji sa drugim crkvama iz tog vremena zaključuje se da je ovo bio parapetni zid, koji je odvajao prostor hora od dijela naosa namjenjenog vjernicima. Zidovi su rađeni od krupnijih kamenih tesanika. Iznad naosa svakako je bila drvena krovna konstrukcija, dok je apsida morala biti zasvođena, i to možda krstastim svodom sa rebrima, jer su fragmenti rebara nađeni u ostacima manastira. Grobnice Kompleks manastirskih zgrada nalazio se na južnoj strani crkve. I u crkvi i u zgradama južno od crkve, vjerovatno ostacima nekadašnjeg klaustra, zatečeno je više grobnica. U mnogima od njih sahranjeni su ugledni Kotorani, čija su nam imena poznata iz pisanih izvora.
Poveznice
editIzvori
edit- Istorija Crne Gore - grupa autora, Titograd 1970.