Sa pobunom Brđana i nemirima iz 1612-1613. godine povezan je ferman sultana Ahmeda I[1] iz avgusta 1613. godine. Kadije Crne Gore, Podgorice i Skadra izvijestile su sultana o pohodu nekih podgoričkih spahija koji su nanijeli veliku štetu crnogorskom stanovništvu. U fermanu koji se čuva na Cetinju, kaže se i ovo: Od stanovnika varoši Podgorice osobe po imenu Muhamed-aga i Sulejman čauš, zatim drugi Muhamed i Ali čauš, te Selim ćehaja i brat mu Mustafa, postavili su sebi za barjaktara štićenika po imenu Bilicu sina Vučića, nastanjenog u spomenutoj varoši, te pošto su prikupili i raju sa svojih timara i zeameta, uzdigli su poznate razbojnike navedenog kadiluka i poveli sa sobom. U selima koja pripadaju spomenutoj Crnoj Gori ne samo što su popalili preko pet stotina kuća i pobili i ranili mnogo ljudi, nego su opljačkali i mnogo imetka i hrane. Kada je prije izvjesnog vremena podnesen izvještaj o njihovom nasilju i nevaljalštinama, došla je časna zapovijest da se stvar po šerijatu izvidi ... utvrđeno je da je spomenutoj raji učinjen zulum i nasilje“. Sultan je ponovo naredio da se pomenute spahije, koji se nijesu prvom sudu htjeli pokoriti, nego nastaviti sa nasiljem, najstrožije kazne („Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima“, Knjiga II, 1974, 41). Ferman sultana Ahmeda I se završava naređenjem da se stvar ispita i krivci kazne (Istorija Crne Gore, Knjiga treća, Tom prvi, 1975, 101).
== Reference ==