Nakon završetka izgradnje Vojnoga stana na Cetinju, svečano je 2. avgusta 1896. godine ustanovljen prvi bataljon stajaće vojske knjaževine Crne Gore. Taj datum se u Crnoj Gori uzima kao početak službe redovne vojske[1]. Stajaća vojska imala je više obrazovnu nego bezbjednosnu ulogu. Na čelu stajaće vojske nalazio se prijestolonasljednik Danilo Petrović. Po uredbi od 1. septembra 1896. godine, služba u bataljonu stajaće vojske trajala je četiri mjeseca, tako da bi se godišnje izmijenjala tri reda vojnika. Svaki red je u prośeku imao oko 500 vojnika. Poslije završene obuke, pitomci bi čekali oficirski kurs, nakon kojeg bi bili proizvedeni u čin potporučnika. Za sve polaznike bila je određena i jednostavna vojna uniforma. Za izdržavanje bataljona stajaće vojske, godišnje je bilo potrebno izdvojiti oko 120.000 fiorina. Novac za izdržavanje vojske obezbjeđivala je ruska pomoć, koja je od 1895. godine, iznosila 82.000 rubalja da bi 1902. taj iznos bio uvećan na 331.000. Ustanovom stajaće vojske, otvara se i prvi kurs Artiljerijske oficirske škole na Cetinju, koji je počeo u decembru 1896. godine. Komandant škole bio je Mitar Martinović. Kurs je trajao tri godine, pa je u februaru 1900. Crna Gora prvi put dobila 16 artiljerijskih potporučnika, školovanih u domovini. Uz ovu školu, određeni period postojala je i jedna udžbena baterija, radi izvođenja praktične nastave.
Izvori edit
- Batrićević Boban, „Pregled razvoja crnogorske vojske 1850 – 1910“, Glasnik Narodnog muzeja Crne Gore, Cetinje, 2012.