Branko Miletić (Osijek, 19. 6. 1900. – Beograd, 30. 10. 1949) srpski je filolog.
Biografija edit
Branko Miletić rođen je 19. juna 1900. godine u Osijeku. Osnovnu je školu završio u Donjem Miholjcu (1910), gimnaziju u Osijeku (1918), studije započeo u Zagrebu, a završio u Pragu (1924), đe je promovisan za doktora filozofije 1925. godine. Radio je u gimnazijama u Osijeku, Novoj Gradišci, Skoplju, Beogradu, kao asistent na Filozofskome fakultetu u Beogradu, sve dok nije 26. marta 1930. godine postavljen za docenta na tome fakultetu. U zvanje vanrednoga profesora izabran je 29. jula 1939. godine. U zvanje redovnoga profesora nije izabran nikad jer je 1945. presudom Suda časti Beogradskoga univerziteta isključen s Univerziteta budući da je bio jedan od potpisnika Apela srpskom narodu iz 13. avgusta 1941. godine. Kako je Miletić izgleda bio iz grupe intelektualaca koja je taj Apel potpisala pod nagovorom ili prisilom, a ne iz kakve političke podrške fašistima, 1947. je vraćen u nastavu, ali ne na Filozofski fakultet no u Višu pedagošku školu u Beogradu. Umro je mlad, 30. oktobra 1949. godine. Ako se rečenome doda da se usavršavao u Pragu, Parizu, Beču i Hamburgu; da je poznavao sve slovenske jezike te njemački, francuski i engleski jezik; da je bio u uredništvu časopisa Naš jezik (od osnivanja 1933. do 1940); da je bio đak čuvene češke lingvističke škole Jozefa Hlumskoga te da je predavao istorijsku fonetiku, opštu fonetiku, eksperimentalnu fonetiku, akcentologiju i dijalektologiju – završavaju se naše spoznaje o životu Branka Miletića.
Jezikoslovnu montenegristiku Miletić je zadužio kratkim izvještajima o govoru Bijeloga Polja, Vasojevića i Crmnice, a 1940. godine objaviće iscrpnu monografiju o crmničkome govoru koja će zadugo predstavljati najbolji opis jednoga crnogorskog govora i primjer izrade valjane dijalektološke monografije.[1]
Literatura edit
- Adnan Čirgić, Dijalektolozi i crnogorski jezik (do sredine XX vijeka), ZUNS, Pogorica, 2014.