[[Category:Wp/bgn/Language articles with unsupported infobox fields|]]
زبان فارسی | |
---|---|
فارسی، پارسی، تاجیکی، عجمی، دری | |
Native to | به طور بومی در ایران، افغانستان، تاجیکستان، جنوب ازبکستان و بصورت محدودتر در بحرین، قزاقستان، پاکستان، ترکمنستان. |
Native speakers |
حدود ۱۱۰ میلیون تن[1][2]Template:Wp/bgn/۱ (date missing) |
Official status | |
Regulated by | فرهنگستان زبان و ادب فارسی |
زبانێ کوڈ هان | |
ISO 639-1 |
fa |
ISO 639-2 |
per (B) fas (T) |
ISO 639-3 |
Either: fas – فارسی prs – فارسی افغانستان tgk – فارسی تاجیکی aiq – اویماق bhh – بخارایی deh – دهواری drw – دروازی haz – هزارگی jpr – جیدی phv – زبان پهلوی |
فارسی یا پارسی یکی از زبانهای هندواروپایی در شاخهٔ زبانهای ایرانی جنوب غربی است که در کشورهای ایران، افغانستان،[4] تاجیکستان[5] و ازبکستان[6] به آن سخن میگویند. فارسی زبان رسمی کشورهای ایران و تاجیکستان و یکی از دو زبان رسمی افغانستان (در کنار زبان پشتو) است. زبان رسمی کشور هند نیز تا پیش از ورود استعمار انگلیس، فارسی بود. به گونهای که در سرود ملی کشور پاکستان (که زمانی جزو هندوستان بود) تمامی کلمات آن (به جز یک کلمه)، فارسی است. امروزه نیز زبان اردو، مخلوطی از زبان فارسی و انگلیسی است.
manbah
edit- ↑ # ^ Windfuhr, Gernot. The Iranian Languages. Routledge. 2009. p. 418.
- ↑ 2006 CIA Factbook: Iran 38.210 M (58%), Afghanistan 16.369 M (50%), Tajikistan 5.770 M (80%), Uzbekistan 1.2 M (4.4%)
- ↑ Top 30 Language Spoken in the World by Number of Speakers
- ↑ CIA - The World Factbook
- ↑ CIA - The World Factbook
- ↑ CIA - The World Factbook