یکی شه ایرانی ئین قومان اینت، که یک وختی سیستان تا که مروچین اوگانستانی نیمروز، فراه، هلمند ولایتان و ایرانی زبابل ئی سیمسر که سیستان و بلوچستانی مربوتین ایدا آتنت و زنده گی ئه کورتنت.
نام edit
سکاها بئ آشوری زوبان تا اشکوز ئه به ینت و هندوستانی پارسی آوانا سَکا ئه گوشنت.[1] آن چونیکه بئ هخامنشی سینگ نیویشته ئانی تا نیویشه بوته؛ سَکَ یا سَکا یک نامی که بئ کهنگین پارسی زوبانی تا په سکاهایان که شه آسیای میانه ئی چاردوربرا آتنت و گو ایرانیان سروکار داشتنت، په کار شوته است. سنگ‌نبشتهٔ هخامنشی بیستون، شه چهار دستهٔ شه سکا ئان یاد کورته:
- سکا پَرَدرایه/داها (Dahā (= Sakā paradraya)/Dahae) (دریابی آ نیمگی سکائان: کریمه، دانوب)
- تیگره‌خوده سکائان/ماساژت‌ئان (Sakā tigraxaudā/Massagetae) (سکاهای تیزخودین سکائان، سیحون کنیکی سکائان)
- هئومه‌ورگه سکائان/امیرجیان‌ئان (Sakā haumavargā/Amyrgians) ( هوم‌نوش سکائان، جیحون کینیکی سکائان)
- سکا پَرَسوغودَم (Sakā para Sugudam) ( سغد نیمگی سکائان)[2]
منشاء edit
ادبین شواهد
سکائان به اولین وار به قرن ۸ (دیم شه میلادا) به تاریخین مدارکانی تا ظاهر بوتنت .[3]
گیپتجاه edit
- ↑ Rene Grousset, Naomi Walford Translated by Naomi Walford (1998). "The Empire of the Steppes: A History of Central Asia، Rutgers University Press, Page 7
- ↑ دانشنامه ایرانیکا، ساتراپی‌های هخامنشیان (سرواژهٔ ACHAEMENIDSATRAPIES)
- ↑ div style="font-size:smaller">^ a b Szemerényi, Oswald (1980) "Four old Iranian ethnic names: Scythian; Skudra; Sogdian; Saka" in: Sitzungsberichte der Österreichischen Akademie der Wissenschaften; 371 = Scripta minora, vol. 4, pp. 2051–93 Azagoshnasp.net