Wb/skr/اشتر دا کلام

اشتر دا سرائیکی کلام ،

کھیݙ بݨا کے تروڑ سٹّی میݙے ڳالہے ٻال ہن آلہڑیں وچ

ہک منٹ ءچ کر سنگسار ݙتی میݙے غزرے سال ہن آلہڑیں وچ

تیݙے کیتے مٹھ ہئ ککھیں دی میݙے عیب عمال ہن آلہڑیں وچ

تیݙے کیتے اُشتر کاں ہن پئے میݙے قیمتی لعل ہن آلہڑیں وچ

...........................ــــــــــ....ـــــــ

اساں ٻال محتاج فقیراں دے ساݙے ڈھول ٹھکاݨیں  نئیں ھوندے

جتھ نندر آوے اُتھ سم پوندوں سر ہیٹھ سرھاݨیں نئیں ھوندے

کِتھوں روٹی پن کِتھوں لسی پن مٹ نال مدھاݨیں نئیں ھوندے

اساں اُشتر ݙینہہ  دی ڳول آندوں ول شام دے داݨیں نئیں ھوندے

...........................ــــــــــــــــ۞

او اپݨاں حال ناں ݙیندا ہا او میݙے حال تے کهلدا ہا

او کهلدیں ہوئیں ٻݙ ویندا ہا ول ہوش سنبهال تے کهلدا ہا

او موئے ہوئے مال کو ݙیکھ کراہیں ول موئے ہوئے مال تے کهلدا ہا

میکوں اُشتر اڄ تئیں سمجھ نہیں آئی او کیرهی ڳال تے کهلدا ہا

.............................۞ـــــــــــــــــ

اساں کتناں سادہ لوک ہسے ہر ہک دے ہووݨ پئے ویندوں

اساں پکھیاں وانگوں ݙیکھ کوئ شئے بس لاوݨ لووݨ پئے ویندوں

اساں اپݨیں ݙکھڑے چھوڑ کراہیں ݙکھ ٻئے دے رووݨ پائے ویندوں

جہیرا ہتھ ݙے اُشتر نئ ملدا اُوندے پیریں پووݨ پائے ویندوں

.............................۞ـــــــــــــــــــــــــ

تیݙی مونجھ دے مُونھ نے میٹ چھوڑے ساکوں سئیت دے پیرے نئ لبھدے

اساں بھوئیں توں گھن آسمان تاݨیں ڳولے شام سویرے نئ لبھدے

جئیں ماڑ دے ماݨ اساکوں ہن او ماڑ دے اِیرے نئ لبھدے

اویں لبھدن اُشتر لکھ لبھدن اساں لبھڑن جیرے نئ لبھدے

..............................۞ــــــــــــــــــــــــــــــــ

تیݙا بخت جو ہے ہر وقت تہوں تیݙے در تے شام سویل کھڑن

تیݙے ہتھ دھو دھو کھڑے پیندے ہن تیݙے چپ کر چمدے پیر کھڑن

ساݙا کوئ کائنی ہک ساہ جتنا توں ڈھیر جو ہیں تیݙے ڈھیر کھڑن

پر اُشتر طوطے او تاݨیں جے تاݨیں ٻیر تے ٻیر کھڑن

.............................۞ـــــــــــــــــــــ

کہیں سمت دا کوئی اندازہ نئیں نئیں سرت اُبھار یا لہا تے ہن

کئیں جاہ توں کئیں بے جاہ کیتا ہیے کئیں جاہ چھوڑیس کئیں جاہ تے ہن

سارا جسم پڄلدا ٻلدا پئے کل کائنی بھوئیں یا بھا تے ہن

سجھ اُبھرے اُشتر سدھ پووے ݙیکھاں رل ڳئے ہیں یا راہ تے ہن

...........................۞ــــــــــــــــــــ

اساں ہردم ہجر ہنݙیندے پئیوں تیݙے متر معراج ہنݙیندے پئین

ہنݙیندے پئے نی پیار تیݙا نئ منت سماج ہنݙیندے پئین

تہوں ہنݙدئین زندگیاں ہݙکے وچ تیݙی مونجھ محتاج ہنݙیندے پئین

ساکوں اُشتر راس ردا نئیں آئی تیݙے پیر ہن تاج ہنݙیندے پئین

............................۞ــــــــــــــــ

اُﻭﻧﺪﮮ ﻣﻨﺘﺮ ﻣﻦ ﮐﻮﮞ ﻣُﻨﺪﺭ ڳئے ﺳِﮏ ﺳﺎﮦ ﺩﮮ ﺳﺎﻧﮓ ﻧﭽﺎئی ﺭﮐﮭﺪے

ﻧﯿﮟ ﻧﭽﺪﮮ ﺗﺎﮞ ﻭﻝ ﺑﭽﺪﮮ ﻧئیں ﭼﺎ ﮨﺘﮫ ﻭﭺ ݙﺍﻧﮓ ﻧﭽﺎئی ﺭﮐﮭدے

ﺍﺩﮪ ﺭﺍﺕ ﻣﮑﮯ ﯾﺎ ﺳﺠﮫ ﺍبھرے ملے شام دی بانگ نچائی رکھدے

ﺷﺎﻻ ﺍُﺷﺘﺮ ﻣﺮﻟﯽ ﺗﺮﭦ ﭘﻮﻭﺱ ﻣﯿﮑﻮﮞ ﻧﺎﻧﮓ ﺩﮮ ﻭﺍﻧﮓ ﻧﭽﺎئی رکھدے

...........................۞ـــــــــــــــــــــ

میں شیشہ ہاں میݙے سانمݨیں آ، میکوں ݙیکھ تے ݙس تیکوں کیا ݙسدے۔؟

میکوں ݙسدے جو او سچ ہیے، یا دِید کوں زہر دوا ݙِسدے۔؟

میکوں ݙِسدے جو او نئیں ݙِسدا، ہئیں کیا توں آپ ݙِسا ݙسدے۔؟

تہوں ݙہدی ہاں اُشتر جتھ ݙِسدیں، میکوں تیݙے نال خدا ݙسدے

............................۞ـــــــــــــــــــــ

جہرا تیݙے نال نہال ودے اِیندی دھوڑ دھمال کوں پرکھ تاں سہی

ہتھیں تسبیح لب تے صنم صنم ایندے مونھہ دی ڳال کوں پرکھ تاں سہی

اِیندیاں اکھیاں یار سوالی ھن چپ چاپ سوال کوں پرکھ تاں سہی

ھوۓ اشتر کم دی چیز متاں ایں ڳالھے ٻال کوں پرکھ تاں سہی

............................۞ــــــــــــ

...........................

ﺳﺎﮐﻮﮞ ﻣﻌﺎﻑ ﮐﺮﯾﮟ ﻧﺴﮯ ﭘﮩﻨﭻ ﺳڳﺌﮯ ﺍﺳﺎﮞ رُل ڳﺌﮯ ﮬﯿﮟ غزﺭﺍﻥ ﺩﮮ ﻭﭺ

ﺑﮑﮫ ﻧﺎﻝ ﺑﮭﻨﻮﺍﻟﯿﺎﮞ ﺁﻧﺪﯾﺎﮞ ﮬﻦ ﮬﺮﺳﺎﻝ ﻧﺒﮭﺎﮰﻧﻘﺼﺎﻥ ﺩﮮﻭﭺ

ﺳﺎݙﯾﺎﮞ ﺷﻮﻕ ﺩﯾﺎﮞ ﺷﺎﻻﮞ ﺭﻝ ﮔﯿﺎ ﮬﻦ ﺍﺳﺎﮞ ﻣﺮﻭﯾﺴﻮﮞ ﺍﺭﻣﺎﻥ ﺩﮮ ﻭﭺ

ﺗﯿݙﺍ ﺍُﺷﺘﺮ ﺫﮐﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﮐﮭﺴﻮﮞ ﻟﻨﮕﮫ ﺁﻧﻮﯾﮟ ﺗﻮﮞ ﻏﺴﺘﺎﻥ ﺩﮮ ﻭﭺ

..........................۞ــــــــــــــــــ

او ساریاں یاداں یاد تاں نئیں او مدت ایام دا نکھڑیا ہا

اینویں دیگر ہئ ݙینہہ لہݨ تے ہا غمخوار غلام دا نکھڑیا ہا

ہا نکھڑیا ہر کوئی تلخیں توں نہ او آپ آرام دا نکھڑیا ہا

ہݨ شام اے اُشتر نہ نکھڑوں ایویں او وی شام دا نکھڑیا ہا

..........................۞ـــــــــــــــ

توں مل پوندیں تاں مل پوندن اسمان اساݙے پیریں کوں

ول چمدیں چمدیں تھکدے نئیں سلطان اساݙے پیریں کوں

توں نئیں ملیا تاں نئیں ملیا استان اساݙے پیریں کوں

ہݨ اُشتر کہیں ارمان دے وچ نا آن اساݙے پیریں کوں

.......................۞

.........................۞

دل ہے دلدار سجݨ اڄ دل آھدے تیکوں مل ݙیکھوں

اساں اپݨی اکھ اچ ہنجھ ݙیکھوں یا تیݙے منہ تے کھل ݙیکھوں

کوئی سمنجھ نئ آندی کیا ݙیکھوں تیݙے اکھیاں ہونٹ یا تل ݙیکھوں

ہک ٻانہہ چوں اُشتر ونگ کڈھ ݙے ونگ تروڑ کے تیݙا دل ݙیکھوں

..........................۞ـــــــــــــــــــــــ

میݙا مالک جند ایں جان توں کڈھ کہیں سوکھی جان دے ذمے لا

یا بھوئیں تے آن آسمان آپݨاں یا بھوئیں آسمان دے ذمے لا

یا سئیت ودھا ساݙے پیر چمے یا کہیں ارمان دے ذمے لا

یا اُشتر سُکھ دی زندگی ݙے یا کہیں غستان دے ذمے لا

...........................

ساݙے نال نا توں الوا بھاویں کہیں نال الوا اساں سݨندے ہیں

اساں سݨݨں  آلا نوں لوہے ڳئے ہیں  جو کجھ سݨوا اساں سݨدے ہیں

کہیں مخلص نال مخاطب تھی یا کِھل آلوا اساں سݨندے ہیں

اساں سݨسوں اُشتر جو سݨوائیں  جھیڑے لا اساں سݨدے ہیں

...........................

ھ نندر محبت مر نئیں گئ کر شور جہان جگاوے ہا

متاں سانگ دی سنگت یاد آوس کوں ݙے آذان جگاوے ہا

کوئی چیخ دے چیچرے لوظیں وچ پڑھ پڑھ قرآن جگاوے ہا

متاں اُشتر سئیت سجاک تھیوے کوئی جاگدا آن جگاوے ہا

..........................۞ـــــــــــــــــ

جیرھا گھر ہوندا پکھیاں دا او بدل کرائیں ٻیا گھر تھی ڳئے

او درخت پراݨاں صدیاں او کرسیاں میزاں تے در تھی گئے

اے حال اساݙے ݙیکھ کرائیں ساݙے پکھڑو ڈھیر سفر تھی ڳئے

ساکوں اُشتر کہیں دی نظرلڳی اساں ماکھی لوک زہر تھی ڳئے

............................۞ــــــــــــ

جیویں ݙے ڳئے چندر چکوری کوں چپ چاپ آسمان نشانی وچ

اُنویں تئیں وی دل وندلاوݨں لیوں ݙتا جمل جہان نشانی وچ

بے نین نشانیاں تئیں بخشاں کئ خط قرآن نشانی وچ

میتھوں اُشتر آپ نشانی گھن میں ݙینداں جان نشانی وچ

.............................

پچھ حال احوال نا سفریں دے ڳئے سفر اجایا سفری دا

کہیں رات ٹکائی چا رستے وچ کہیں ݙینہہ گلوایا سفری دا

کہیں راہبر بݨ کے راہ لایا کہیں راہ رلوایا سفری دا

بس اشتر ہر کہیں ہر جاہ تے ہے وقت ونجایا سفری دا

.............................۞ـــــــــــــــــــــ

ساہ ساہ دا سودا سوچ تے کر ارمان دیاں قسماں کیوں چیندیں

بے سوبھے پیر کوں پارت ݙے نقصان دیاں قسماں کیوں چیندیں

دھپ مار محبت اوتری کوں دربان دیاں قسماں کیوں چیندیں

آ اُشتر سکھݨاں منہ تے تھی قرآن دیاں قسماں کیویں چیندیں

...............................

جݙاں اکھ دے گھر وچ آوے او ایں نوٹیں اکھ اکھ بھالݨیں نئی

بھاویں چم چم پلکاں پیار کرے اٹکاوے ککھ اکھ بھالݨیں نئ

او آکھے بھال بھلیندا ہاں کرے منتاں لکھ اکھ بھالݨیں نئ

متاں اُشتر ہجر توں خیر آوے اہیا رکھوں رکھ اکھ بھالݨیں نئ

.................................

ہیں آپ اوہے ہن حال اوہے انویں ہیں حالاے دے قدمیں وچ

ہے سک تیݙی ہے چھک تیݙی ساہ ہن صدمات دے قدمیں وچ

اساں وانگوں گھٹیاں تات ساݙی انویں ہے اوقات دے قدمیں وچ

تیݙے اُشتر پیر گولیندیں ہوئیں آ گئیوں کائنات دے قدمیں وچ

....................................

توں راجہ ہیں ہن راج تیݙے توں راج اچ راہ توں راج ہنڈھا

اساں رلدے رول بے موسمی ہیں توں اپݨے رسم رواج ہنڈھا

اساں ہجر کوں حج سمجھیندے ہیں توں متر کوں مل معراج ہنڈھا

ساکوں اُشتر بھوئیں تے بُھجݨ ݙے توں, توں تخت لتاڑ تے تاج ہنڈھا

....................................

توں گودا ہئیں توں گندرا ہئیں توں کھوٹ کریسیں ݙسدا پئے

توں پیریں توں بھوئیں چھک گھنسیں ول پر کتریسیں ݙسدا پئے

ساݙی ہر شئے جوئے نہ لا توں ہر حال ہریسیں ݙسدا پئے

توں اُشتر صرف منافق ہئیں بݨ مِتر مریسیں ݙسدا پئے

.....................................

کہیں پیت دے پیر ازما ساکوں چا باری بار تے نچدے ہیں

اساں ناچے نت بݨ نچدے ہیں اساں سوز ستار تے نچدے ہیں

پا پیلاں گھنگھرو پیریں وچ کر چھݨ چھݨ کار تے نچدے ہیں

اساں اُشتر جیت کے نئیں نچدے اساں ہردم ہار تے نچدے ہیں

......................................

اوندے ہن جذبات تلاطم وچ اوندی ہر ہک گاہل کوں جلدی ہائ

ساتھوں جلد جواب نا جڑدے ہن اوندے ہر سوال کوں جلدی ہئ

ہئ جلدی جلدی چو طرفوں ساݙے وقت وصال کوں جلدی ہئ

تہوں اُشتر جلدی رل گئے ہیں ساݙے بخت اقبال کوں جلدی ہئ

......................................

کہیں بار کوں اج نا بار سمجھ اج نندر دےبار تے نندر کروں

اج نندر کروں, کروں کر کر نا ہر گاہل وسار تے نندر کروں

اج پہلی آخری نندرکروں اج پھل بݨ خار تےنندر کروں

متاں نیناں اُشتر نا بخشن ہیں دار ہلار تے نندر کروں

.......................................

او دھر دا دشمن ہے کوئ یا یار اے یار سنجاپدا نئ

ہن لوظ سنجاپو ہر کہیں دے ہے شور چودھار سنجاپدا نئ

ہے فرش توں گھن کے عرش تئیں کئ قہر اے تار سنجاپدا نئ

تیݙی اُشتر مونجھ وسائے اینجھا ہݨ پار اروار سنجاپدا نئ

.......................................

تئیں آکھیا ہا اوقات ݙسیندن بے اوقاتیاں ونگاں

ونگیں والیاں کھارے بھن چھوڑے ول کہیں نا چاتیاں ونگاں

کوئ سدھ بے مل رل گئیں کتھ او گونگیاں باتیاں ونگاں

تئیں تروڑئین اُشتر جیں ݙین٘ہ دیاں ول کہیں نا پاتیاں ونگاں

........................................

توݨیں آپ کوں آپ نسے ٹھہندے  تاں وی آپ کوں آپ ٹھہائ پئے ہیں

اسمان دے سلگدے سینے تے تاریں دی کھیت رہائ پئے ہیں

مچ مچ دے نال نئ مچدے مچ مچ دے نال مچائ پئے ہیں

کہیں اُشتر غذبیں وات ݙتے تہوں غذبیں نال نبھائ پئے ہیں

........................................

پہلے شور ہا حسن یوسف دا وت شور ولا پئے دھرتی تے

ہے مونہہ مونہہ دے وچ گاہل اہیا بیا یوسف جا پئے دھرتی تے

اسمانی چن کوں چین نئ بیا چن پیا ݙسدے دھرتی تے

اوندے اُشتر پیر چمݨ کیتے ترٹ تارے آ پئے دھرتی تے

........................................

غزل

کبوتر دا کھمب ہے کویلیں دی بیڑی

بے حیلیں دا حیلہ بے حیلیں دی بیڑی

سمندر تائیں دریا سیڑھاں پچھیسن

توں سیڑھیں تے گھن آ دلیلیں دی بیڑی

شالا بھولیں بھالیں دا رب ساتھ ݙیوے

گھمر گھیر کھا گئین عقلیں دی بیڑی

ساوݨ دا موسم طوفانیں دے درمیاں

ودی لوݙے کھاوے علیلیں دی بیڑی

اساں اپݨی بیڑی کوں کئیں سمت تاروں

چودھاروں ہے ساݙے بخیلیں دی بیڑی

ساوے سفیدیں تے سرخیں دا اُشتر

نیلیں دا بیڑا تے پیلیں دی بیڑی

................................

غزل

روندی وی ہم تلخیں دے وچ کھلدی وی ہم تلخیں دے وچ

بے ساختہ سہندی ریہم سو سو ستم تلخیں دے وچ

پچھ نہ پچھو ہاں حال کوئی ساری کہانی گول ھہ

مر وی گئی تلخیں دے وچ گھدا جنم تلخیں دے وچ

تیکوں نندر آئی تیکوں خواب آۓ تیݙے خواب سچے تھی گۓ

میں رات روندی رہ گئی، گئی رات دھم تلخیں دے وچ

ہک مختصر جیہاں وقت ݙے ہک الوداعی ملاقات کر

کیا خبر نکھتا ونجے کہیں وقت دم تلخیں دے وچ

بے پیر پر شاھین کوں ہئیبت ذدہ غمگین کوں

او تلخ آ کے ݙے ویندے بے تلخ غم تلخیں دے وچ

اُشتر اوکوں ملسوں کݙاہیں سئیں بے جنم وچ گول کے

اے جنم گݨجیج گۓ  پۓ گئین خم تلخیں دے وچ

............................

غزل

گہرے گہرے وھم وچ کیا کیا سوچیندیں وہمیاں

میکوں نظردے آپکو اجکل مریندیں وہمیاں

تیݙے تاں ہر وپرے وچ ہن بھاہ دے شعلے بھاہ لگی

پٹکا تیݙا تاں سڑ گۓ چولا سڑیندیں وہمیاں

توں تاں آھدیں پیار کر بس پیار کر بس پیار کر

توں ݙسا جو پیار اتنا کیا کریندیں وہمیاں

تیݙے ہتھوں انصاف دا اللہ ترازو کھس گھنے

توں تاں سروں ہر تول کوں گھٹ ودھ تولیندیں وہمیاں

اُشتر میݙا توں ہمسفر بݨیا تاں ہئیں پر ݙیکھ گھن

میں ھاں انویں رلیا ہویا ول توں رولیندیں وہمیاں

...........................

غزل

مخلص مسیحا بݨ کے ہݨ کر نا دوا بچدے نسے

بچدے ہاسے سوچا نوی ہݨ نا بچا بچدے نسے

کل شہردےوچ شور ہا ہک در اتے کٹھ کوڑھ ہا

کہرام ہا کجھ بخش ݙے کجھ ترس کھا بچدے نسے

ساہ ساہ دی تھئ پچھوگ ہے روح اچ رواں کوئی روگ ہے

ہئیں رات تئیں ادھ رات تئیں مکدی مکا بچدے نسے

ہجری سبب ہا موت دا وصلی سبب ہے موت دا

ملدا جے نا مردے ہاسے مل پئے ولا بچدے نسے

مر نا ونجوں سکدیں ہوویں ساقی تیکوں مے دی قسم

جے کوئی اصول ہن ترک کر ہک گھٹ پلا بچدے نسے

بچ کون آئے انتہا کنوں بے شول بلدی بھاہ کنوں

ساکوں سمجھ تاں آندی نئیں ہے ابتدا بچدے نسے

زندگی توں شاید ݙرگئے اُشتر کتھاہیں مر گئے

مدت کنوں ملیا وی نئیں اہدا وی ہا بچدے نسے

..........................

دکھدی جے تئیں دکھدی رہے او تئیں دکھا رستے اتے

گزری ولا ولدی نہیں باقی نبھا رستے اتے

کل ݙو کوئی نا ساز ہن ہک دے تاں اے الفاظ ہن

گھر ڄُل کے میکوں مار گھت جھیڑے نا لا رستے اتے

اے تاں اڄاں کوہ طور ھے سئیں دا شہر ٻہوں دور ھے

درمیان وچ دریا وی ھے ،ول ھے کربلا رستے اتے

ویندے تاں نی ولدے کݙاہیں اے ڳال ہر کوئی جاݨندے

لیلی تاں نئیں ولّی ولا مجنوں سکا رستے اتے

لالچ دے لانجے تروڑ ݙے در در تے پنݨ چھوڑ ݙے

رلدی ودی  بھُلدی ودی  ول آ ولا رستے اتے

اُشتر توڑے مجبور ہیں خوددار وی بھر پور ہیں

مسجد مندر جُھکدے نسے ملسی خدا رستے اتے

...................................