Бочкори (єдн. бочкора) (серб. опанци, карп. укр. бочкори, всл. bočkori, слц. bočkory - од мадяр. bocskor - исте) селянска скоряна обуй з нєпреробеней овчей скори хтору ше ношело до роботи, алє нє и у шветочних нагодох.
Майстор цо правел бочкори волал ше бочкораш.
У новшим чаше ше бочкори прави и з ґуми, та ше вец волаю ґумово бочкори (серб. каљаче).
Бочкори ше перше правело у Войводини, а потим ше тото ремесло преширело по Сербиї, алє там бочкори досц модификовани, скоро украсни, з ценкима ременьчками и зоз финей скори.
У народзе ше гвари познац як стари бочкори – барз добре познац дакого або дацо. Тиж так: щесце як у старей бочкори, цо значи – слабе, подле щесце.
Єст и прсловака у хторей ше гвари Бочкор до бочкор, а чижма до чижми кед ше леґинь и дзивка беру хтори «пасираю» єдно ґу другому або нє «пасираю», а значи: богати з богатим, а худобни з худобним (або: школовани зоз школованим, а параст з парастом).
Литература edit
Словнїк руского народного язика I, А – Н, Нови Сад 2017, б. 86
Skok, Petar (1972). Etimologijski rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, knjiga druga: K-poni. Zagreb: Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti. стр. 651.
Шобић, Јерина (1955). „Опанци и опанчарски занат у Србији с освртом на музејске збирке” (PDF).
Вонкашнї вязи edit
Опанак, Википедия на сербским язику