Wt/zea/afdieke

Zeêuws

Etymologie

Van af- en diek.

Omschrievienge

afdieke

• d'n diek mee vazzen beklêje.

Uutspraek

[ˈɑfˌdikə]

Vervoegienge

infinitief	afdieke(n)
gerundium	af te dieken(e)
tegewoordigen tied	ik diek(e) af	oôns dieke(n) af
	jie diek(t) af (dieke(n) af)	julder dieke(n) af
	'ie diek(t) af	'ulder dieke(n) af
flejen tied	ik, jie, 'ie diekte(n) af	oôns, julder, 'ulder diekte(n) af
gebieënde wieze	diek(t) af
onvoltoôid deêlwoôrd	afdiekende
voltoôid deêlwoôrd	ei af(g)ediekt
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Varianten

• ofdieke
• afdieken
• ofdieken

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 15