Wt/zea/afbrienge

Zeêuws

Etymologie

Van af- en brienge.

Omschrievienge

afbrienge

• uut 'n situatie wegkomme (in 't uutdruksel ʼt 'r goed van afbrienge)

Opmerkienge: in tegenstellienge tot vergliekbaere werkwoôrden oort dit werkwoôrd altoos mee van gebruukt.

Uutspraek

[ˈɑfˌbriŋə]

Vervoegienge

infinitief	afbrienge(n)
gerundium	af te briengen
tegewoordigen tied	ik brieng af	oôns brienge(n) af
	jie brieng(t) af (brienge(n) af)	julder brienge(n) af
	'ie brieng(t) af	'ulder brienge(n) af
flejen tied	ik, jie, 'ie brocht af	oôns, julder, 'ulder brochte(n) af
gebieënde wieze	brieng(t) af
onvoltoôid deêlwoôrd	afbriengende
voltoôid deêlwoôrd	ei af(g)ebrocht
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Varianten

• ofbrienge
• afbriengen
• ofbriengen

Vertaeliengen

Vertaeliengen

• Limburgs: aafbringe
• Nederlands: afbrengen