Оркестрация edit
Слово оркестрация лєбо инструментация [1] (ит. orchestrazione, франц. orcherstration, instrumentation, анґл. orcherstration, нєм. orcherstration, рус. оркестровка)[2] ма три значеня:
1. Композицийни поступок у хторим музичар-оркестратор (найчастейше то композитор) хтори оркеструє даяку композицию, ″облєкаюци″ ю до найкрасших колоратурних богатих звукох музичних инструментох. Композитор то роби по правилох и знакох оркестрациї. Кажди композитор муши знац и познац оркестрацию.
- Музичар хтори аранжує даєдну композицию за менши музични состав, вола ше аранжер а поступок ушорйованя нотного змиста - аранжованє.
2. Музични предмет хтори ше виучує на музичним факултету лєбо музичней академиї.
3. Наука о розпоредзованю, удвойованю и хаснованю музичних инструментох за потреби оркестрациї.
Цо оркестратор муши познац edit
Оркестратор зоз своїм нукашнїм слухом ,,чує и видзи″ як зазвучи дїло хторе оркеструє.[3] Же би то посцигнул оркестратор муши добре познац:
1- Звучни характеристики и прикмети-особини оркестра,
2. звукови (тонски) обсяг каждого инструмента,
3. фарби шицких инструментох и реґистри у хторих найлєпше звуча,
4. технїки и колоратурни можлївосци каждого инструмента,
5. хтори инструменти погодни за медзисобне удвойованє,
6. музичну ортоґрафию – знанє о транспозицийох, муз.ключох, и других специфичносцох нотациї за кажди инструмент окреме.
Найпознатши оркестраторе edit
Найпознатши музичаре оркестрациї а источашнє и познати композиторе у историї музики то:
Рихард Штраус, Морис Равел, Гектор Берлиоз, Александар Римски-Корсаков. Александар Римски-Корсаков написал винїмково значни учебнїк за оркестрованє хтори ше и нєшка применює.