’’’Tara’’’
Karakteristike edit
Dolina rijeke Tare je uśečena kroz najviše djelove Dinarida. Rijeka Tara je duga 158 km i najduža je rijeka u Crnoj Gori. Izvorišne rijeke Tare su Veruša i Opasanica. Najviša vrela Veruše pa i Tare su na katunu Maglić (2142m). Jača stalna vrela su na predjelu Mokro koje se smatra izvorštem Tare. Važnije desne pritoke su: Drcka (15km), Skrbuša (7 km), Svinjača (13km), Jezerštica sa Biogradskom rijekom (11,5km), Bjelovačka rijeka ((9km)Vaškovska rijeka (3km)Selarska rijeka (17 km), Draga (15km). Lijeve pritoke su: Pješčanica (5,5km), Pčinja (9,5km), Plašnica (14 km), Štitarička rijeka (13,5 km), Bistrica (6,5 km), Sušica (15 km). Površina sliva Tare iznosi 2040km2 a dužina svih tokova 913 km. Dužina toka od najvišeg izvorišta na Magliću je 158 km a od sastajališta Veruše i Opasanice 143 km.
Izvorišni dio rijeke i njenih pritoka sve do kolašinske kotline ima dolinske strane blažeg nagiba i obrasle su gustim šumama ili travnom vegetacijom. Veća proširenja su Mokro, Veruša i Opasanica i oko Mateševa zatim kolašinska, mojkovačka kotlina. Dužina kanjona Tare od ušća Bistrice do Šćepan polja je 80 km. Prosječni proticaj kod Šćepan polja je 79,36 m3/s.
Kanjon edit
Kanjon rijeke Tare je geomorfološki i ostalim prirodnim odlikama poseban u svijetu. Dubina kanjona između Bistrice i Tepaca je oko 1000 m a nizvodno i do 1300m. To kanjon Tare čini najdubljim u Evropi i drugim najdubljim kanjonom na svijetu poslije Grand Kanjona.Postoje proširenja Dobrilovina, Premćani, Đurđevića Tara, Lever Tara i Tepca. Kanjon Tare je izuzetno živ, zelen i bujan, prebogat zimzelenom i listopadnom floromGeomorfološku interesantnost predstavljaju i kanjoni njenih pritoka Selačke rijeke, Drage i Sušice.
Čitavim tokom Tara dobija značajne količine vode od brojnih vrela i nekoliko pritoka. U njenom toku je 15 vrela i 969 bukova. Bistra, zelena voda Tare spada u ˝A˝ kategoriju, pitka je cijelim tokom (što je izuzetna rijetkost). Na dijelu toka kroz NP Durmitor,Tara ima prosječan pad od 3.6 m/km, uslijed čega se stvaraju brojni vodopadi – bukovi i brzaci.. Među njima je svakako najpoznatije vrelo Bajlovica sige, izvor na lijevoj obali Tare, izdašnosti više stotina litara u sekundi, kod koga se voda koja izvire iz jezera u pećini Bučavica stropoštava u Taru sa visine od preko 30 i na dužini od oko 150 metara.
Vrste edit
Na ovom prostoru se nalazi značajna koncentracija endemičnih vrsta biljaka i insekata, a u samom kanjonu nalazi se preko 80 poznatih pećina koje dosad nisu detaljno istražene. U nekim od ovih pećina utvrđeno je postojanje kulturnih slojeva, što je nesumnjivo dokaz da je u njima živio praistorijski čovjek.
Tara i UNESCO edit
Sliv rijeke Tare je 1977.g. uvršten u UNESCO program Čovjek i biosfera, kao izuzetan ekološki rezrvat a 1978.g. je kanjon Tare uključen u NP Durmitor koji je 1980.g postao dio Svjetske prirodne i kulturne baštine (UNESCO). Kanjon i rijeka Tara su ispunili čak tri uslova da bi postali dio svjetske baštine prirodnih dobara UNESCO-A, a to su geološki, hidrološki i biološki fenomen.